10 Best Telugu stories with morals

పరిచయం

పిల్లలకు చిన్నతనం నుంచే మంచి విలువలను, నైతిక సూత్రాలను నేర్పడం వారి భవిష్యత్తుకు బలమైన పునాది వేస్తుంది. కథలు చెప్పడం అనేది ఈ విలువలను సరళంగా, ఆకర్షణీయంగా పిల్లల మనసుల్లో నాటడానికి ఒక అద్భుతమైన మార్గం. ప్రతి కథ ఒక పాఠాన్ని, ఒక ఆలోచనను అందిస్తుంది, అది పిల్లలు తమ జీవితంలో ఎదురయ్యే సవాళ్లను అర్థం చేసుకోవడానికి, ఎదుర్కోవడానికి సహాయపడుతుంది.

ఈ ప్రత్యేకమైన సేకరణలో, మేము పిల్లల కోసం ప్రత్యేకంగా రూపొందించిన 10 ఉత్తమ తెలుగు నీతి కథలను అందిస్తున్నాము. ఈ కథలు స్నేహం, ధైర్యం, వినయం, పట్టుదల, ఆత్మవిశ్వాసం మరియు సామాజిక బాధ్యత వంటి ముఖ్యమైన గుణాలను బోధిస్తాయి. ప్రతి కథను లోతైన వివరణలతో, ఆకర్షణీయమైన శైలిలో అందించాము. అంతేకాకుండా, తల్లిదండ్రులు మరియు ఉపాధ్యాయులు పిల్లలతో కథల గురించి చర్చించడానికి, పాఠాలను మరింత లోతుగా అర్థం చేసుకోవడానికి వీలుగా ప్రత్యేకమైన సూచనలు, ప్రశ్నలు మరియు కార్యకలాపాలను కూడా చేర్చాము.

ఈ కథలు మీ పిల్లలకు వినోదాన్ని పంచడమే కాకుండా, వారిలో మంచి గుణాలను పెంపొందించడానికి, వారిని మరింత తెలివైన, దయగల వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దడానికి సహాయపడతాయని మేము ఆశిస్తున్నాము.

Telugu Stories with Morals – 10 ఉత్తమ కథలు

1. చిన్నారుల కోసంగుడ్డి కోతులు మరియు కలహం

Telugu stories with morals : ఒకప్పుడు, పచ్చని చెట్లతో, తియ్యటి పండ్లతో నిండిన ఒక అందమైన అడవి ఉండేది. ఆ అడవి వన్యంలో ఒక పెద్ద కోతుల గుంపు సంతోషంగా నివసించేది. ఆ గుంపులో అన్నీ కోతులు చాలా స్నేహపూర్వకంగా, కలిసిమెలిసి ఉండేవి. ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ, ఆటపాటలతో రోజులు గడిపేవి. కానీ ఆ గుంపులో ఇద్దరు కోతులు మాత్రం చాలా భిన్నంగా ఉండేవి. వారి పేర్లు సోము మరియు రాము. వారు ఇద్దరూ చిన్నప్పటి నుండి ఏ విషయం వచ్చినా, చిన్న దానికి కూడా ఒకరిని ఒకరు ఆరోపించుకుంటూ, ఎప్పుడూ కలహించేవి. ఒకసారి ఎవరు ఎక్కువ పండ్లు తిన్నారని, ఇంకోసారి ఎవరు ముందు చెరువుకు వెళ్లారని గొడవ పడేవారు. వారి మధ్య గొడవలు నిత్యకృత్యంగా మారాయి.

ఒక రోజు, ఎండాకాలం కావడంతో కోతుల గుంపు మొత్తం సమీపంలో ఉన్న పెద్ద చెరువు వద్దకి దాహం తీర్చుకోవడానికి, స్వచ్ఛమైన నీరు తాగడానికి వెళ్ళింది. జంతువులన్నీ వరుసలో నిలబడి నీళ్ళు తాగుతుండగా, సోము, రాము పక్కపక్కనే నిలబడ్డారు. ఆ సమయంలో, సోము రాము వైపు తిరిగి కొంచెం అహంకారంగా, “ఆ చెరువు నీళ్ళు అస్సలు మంచివి కావు, అవి బురదతో నిండిపోయి ఉండవచ్చు! తాగడానికి పనికిరావు!” అని చెప్పాడు.

రాము కూడా ఏమాత్రం తగ్గకుండా, కోపంగా సమాధానమిచ్చాడు, “నువ్వెంత వెర్రి కోతివవు! నీ ఊహలు అసలు విశ్వసించలేవు! నువ్వు ఎప్పుడూ అబద్ధాలే చెప్తావు!” అంటూ ఎదురు చెప్పాడు. వారిద్దరూ అక్కడే పెద్దగా అరుచుకుంటూ, వాదించుకోవడం మొదలుపెట్టారు. “నువ్వు కాదు, నువ్వే తప్పు!” అంటూ కేకలు వేశారు.

ఇలా కలహిస్తూ వాళ్ళిద్దరూ ఎక్కువగా మాట్లాడుకుంటూ, గొడవ పడుతూనే ఉన్నారు. చివరికి, నీళ్ళు కూడా తాగకుండా, దాహంతోనే వెనక్కి వెళ్లిపోయారు. వారి మధ్య గొడవలు రోజురోజుకు మరింత పెరిగిపోయాయి. అది గమనించిన వృద్ధ కోతి బాబు (గుంపులోని పెద్ద, జ్ఞానవంతుడైన కోతి), వారిని పిలిచి తన పక్కన కూర్చోబెట్టుకుంది.

వృద్ధ కోతి బాబు ప్రేమగా వారికి ఇలా చెప్పాడు, “నా ప్రియమైన పిల్లలారా! మన జీవితంలో గొడవలు దేనికీ మేలు చేయవు. అవి మన సమయాన్ని వృథా చేస్తాయి, మన మనసులను కలుషితం చేస్తాయి. మీరు ఇద్దరూ కలిసిపోతే, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటే, గొప్పగా శాంతి కోసమని జీవించవచ్చు. నిజమైన బలం ఐకమత్యంలోనే ఉంటుంది, కలహాలలో కాదు.”

ఈ మాటలు సోము, రాము వినగానే లోలోన తమ తప్పును గ్రహించారు. వారు సిగ్గుపడి, తాము ఎంత అమాయకంగా ప్రవర్తించామో అర్థం చేసుకున్నారు. అప్పటినుండి సోము, రాము ఒకరికి శత్రువులు కాకుండా మంచి స్నేహితులుగా మారారు. వారు కలిసి ఆటలాడుకున్నారు, కలిసి ఆహారం వెతుక్కున్నారు, మరియు ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ అడవిలో సంతోషంగా జీవించారు. వారి స్నేహం గుంపులోని మిగతా కోతులకు కూడా ఆదర్శంగా నిలిచింది.

2. నక్క మరియు ద్రాక్ష | Telugu stories with morals

ఒకప్పుడు, దట్టమైన అడవిలో నక్క ఒకటి ఆకలితో అటూఇటూ తిరుగుతూ ఉన్నది. అది చాలా నీరసంగా, అలసిపోయినట్లు అనిపిస్తున్నది. పొద్దుటి నుండి ఏ ఆహారం దొరకకపోవడంతో దాని కడుపులో ఆకలి మంటలు రగులుకుంటున్నాయి. ఆ సమయంలో, అది దూరంగా ఒక ద్రాక్ష చెట్టును చూసింది. ఆ చెట్టు దానిని ఎంతగానో ఆకట్టుకుంది, ఎందుకంటే దానిపై సొంపైన, పచ్చని, పెద్ద పెద్ద గుత్తుల ద్రాక్షలు వేలాడుతూ కనిపించాయి. ఆ ద్రాక్ష గుత్తులు సూర్యరశ్మిలో మెరిసిపోతూ, “నన్ను తిను!” అన్నట్లుగా నక్కను ఊరించాయి.

నక్క ఆ ద్రాక్ష తినాలని కోరుకుంది. దాని నోటిలో నీళ్లూరాయి. అది ఆశగా దానికి దగ్గరకు వెళ్ళింది. కానీ ఆ గుత్తుల ద్రాక్ష చెట్టు చాలా ఎత్తుగా ఉంది, నక్క అక్కడికి చేరడం చాలా కష్టంగా ఉంది. నక్క తన బలాన్నంతా ఉపయోగించి, గట్టిగా దూకి, ద్రాక్షను పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. అది తన వెనుక కాళ్లతో గట్టిగా నేలను తన్ని, గాలిలోకి ఎగిరింది, కానీ ద్రాక్ష గుత్తులు దాని చేతికి అందలేదు. అది విఫలం అయింది.

నక్క నిరాశ చెందలేదు. అది మళ్లీ ప్రయత్నించింది. ఈసారి మరింత దూరం నుండి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, ఇంకా చాలా వీరవంతంగా (బలంగా) దూకింది. దాని కళ్ళు ద్రాక్ష గుత్తులపైనే ఉన్నాయి, కానీ అయినప్పటికీ అది ద్రాక్షను తీసుకోలేకపోయింది. దాని పాదాలు నొప్పి పెట్టడం మొదలుపెట్టాయి, దాని శరీరం అలసిపోయింది. అది పదేపదే ప్రయత్నించింది – ఒకసారి ఎడమ వైపు నుండి, ఇంకోసారి కుడి వైపు నుండి, ప్రతిసారీ తన శక్తిని కూడదీసుకుని దూకింది. కానీ ద్రాక్ష గుత్తులు దాని అందని ఎత్తులోనే ఉన్నాయి.

చివరికి, నక్క పూర్తిగా విసుగు పడిపోయింది. దాని ఆకలి ఇంకా తగ్గలేదు, కానీ ద్రాక్షను అందుకోలేకపోవడం దానికి కోపం తెప్పించింది. తన ఓటమిని అంగీకరించలేక, అది తనను తాను ఓదార్చుకోవడానికి ఒక సాకు వెతుక్కుంది. “ఛీ! ఆ ద్రాక్ష ఇంకిపోతుంది. అది పుల్లగా ఉంటుంది. ఆ రుచి అసలు గోల చేయాల్సిన అవసరం లేదు!” అని చెప్పి అక్కడి నుండి కోపంగా, నిరాశగా వెళ్లిపోయింది. ద్రాక్ష పుల్లగా ఉందో లేదో దానికి తెలియదు, కానీ తన అసమర్థతను కప్పిపుచ్చుకోవడానికి అలా చెప్పింది.

3. కుంగిపోని కొంగ

Telugu stories with morals: ఒకప్పుడు, ఒక అందమైన, స్వచ్ఛమైన సరస్సు దగ్గర కొంగ ఒకటి జీవించేది. దాని పేరు కమల. కమల చాలా తెలివైనది, ఓపిక గలది. ప్రతిరోజూ అది సరస్సు దగ్గర నిశ్శబ్దంగా నిలబడి, తన పదునైన దృష్టితో చేపల కోసం వేచి చూసేది. సరస్సులోని చేపలు దాని ప్రధాన భోజనం. కమల తన తెలివితేటలతో, ఓపికతో ప్రతిరోజూ తన భోజనాన్ని సంపాదించుకునేది.

కొంతకాలం గడిచింది. ఒక రోజు, ఆ సరస్సులో చేపలు తగ్గిపోవడం మొదలుపెట్టాయి. నీటి మట్టం కూడా తగ్గింది. చేపలు ఆహారం దొరకక, బ్రతకడానికి కష్టపడ్డాయి. కొంగ కమల ఇది చూసి కాస్త బాధపడింది, కానీ నిరాశ చెందలేదు. తన భవిష్యత్తు కోసం, తన మనుగడ కోసం ఆలోచించడం మిన్ననుకుంది (ముఖ్యమని భావించింది). “నేను ఇక్కడే ఉంటే లాభం లేదు, చేపలు లేకపోతే ఎలా బ్రతకాలి?” అని ఆలోచించింది.

కమల తన తెలివిని ఉపయోగించి, సరస్సు చుట్టూ ఉన్న పరిసరాలను పరిశీలించింది. దూరంగా, పచ్చని చెట్లతో నిండిన ఒక కొత్త, పెద్ద సరస్సును అది గుర్తించింది. ఆ సరస్సులో నీరు నిండుగా ఉంది, మరియు అనేక చేపలు అక్కడ సంతోషంగా ఆడుకుంటున్నాయి. కమల వెంటనే ఆ సరస్సులోని చేపలకు సహాయం చేయాలని నిర్ణయించుకుంది.

కొత్త ప్రదేశానికి వెళ్ళే ముందు, కమల తన పాత సరస్సు చివరి మట్టిల్లో, బురదలో చిక్కుకుపోయిన కొన్ని చేపలను చూసింది. అవి భయంతో, నిరాశతో ఉన్నాయి. కమల వాటి దగ్గరకు వెళ్లి, ప్రేమగా, “మీరందరూ ఇక్కడే ఉండకండి; ఈ సరస్సులో నీరు తగ్గిపోయింది, ఆహారం కూడా లేదు. దూరంగా ఉన్న ఆ పెద్ద, మొనగాడి (కొత్తగా, స్వచ్ఛంగా ఉన్న) సరస్సులో చాలా మంచి జీవితం ఉంటుంది! అక్కడికి వెళ్తే మీరు సంతోషంగా జీవించవచ్చు,” అని చెప్పింది.

చేపలు మొదట కొంచెం సందేహించాయి. “మాకు దారి తెలియదు, ఎలా వెళ్ళాలి?” అని అడిగాయి. కమల వాటికి ధైర్యం చెప్పి, “నేను మీకు దారి చూపిస్తాను, నన్ను నమ్మండి” అంది. చేపలు ఆ కొంగ మాటలు నమ్మి, కొంగ చెప్పిన సరస్సుకు వెళ్ళడానికి సిద్ధమయ్యాయి. కమల ఒక్కొక్క చేపను తన ముక్కుతో జాగ్రత్తగా పట్టుకుని, కొత్త సరస్సులోకి చేర్చింది. అది అలసిపోకుండా, ఓపికగా అన్ని చేపలను సురక్షితంగా కొత్త సరస్సులోకి తరలించింది.

కొత్త సరస్సులో చేపలకు ఆహారం పుష్కలంగా దొరికింది, అక్కడి వాతావరణం వారికి అనుకూలంగా ఉండి ప్రశాంతంగా, సంతోషంగా జీవించాయి. కమల తన నిజాయితీతో, దయతో చేపలకు సహాయం చేసింది.

కమలకు నిజాయితీతో మెలిగితే, ఇతరులకు సహాయం చేస్తే ఫలితాలు కూడా మంచివి వస్తాయని తెలుస్తూ వచ్చింది. ప్రతి రోజు శ్రమిస్తూ, తన తెలివిని, దయను ఉపయోగించుకుంటూ అది తన జీవితాన్ని మరింత సంస్కరించుకుంది (మెరుగుపరచుకుంది). కమల తన జీవితంలో ఎప్పుడూ కుంగిపోకుండా, సమస్యలను ఎదుర్కొని, ఇతరులకు సహాయం చేస్తూ ఆనందంగా జీవించింది.

4. ఎడారి అడవి మరియు వానపాములు | Telugu stories with morals

ఒకప్పుడు, విశాలమైన, ఎండతో నిండిన ఎడారి అడవిలో (ఎడారి లాంటి ప్రాంతంలో) కొన్ని వానపాములు నివసించేవి. ఆ ఎడారి చాలా ఎండగా ఉండేది, నీటికి తీవ్రమైన కొరత ఉండేది. జీవనం చాలా కష్టంగా ఉండేది. అందులోని వానపాములు ఎంతో కష్టపడి, భూమి లోపలికి తవ్వుకుంటూ, తేమను వెతుక్కుంటూ, నీటిని సంపాదిస్తూ, తమ జీవితాలను కొనసాగించేవి. అవి ఎప్పుడూ కలిసికట్టుగా ఉండేవి, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ ఉండేవి.

ఒకసారి, ఒక చిన్న వానపాము తన కుటుంబంతో కలిసి ఆహారం కోసం వెళ్తుండగా, అనుకోకుండా దారి తప్పింది. అది చాలా చిన్నది, బలహీనమైనది. ఎడారి ఎండలో, ఒంటరిగా ఉంటే దానికి ఏదైనా ప్రమాదం తలెత్తవచ్చు, లేదా అది ఎండిపోవచ్చు. ఆ చిన్నపాము భయంతో వణుకుతూ, తన కుటుంబం కోసం వెతుకుతూ అటూఇటూ పాకుతోంది.

ఇతర వానపాములు ఆ చిన్నపాము కనిపించకపోవడాన్ని గమనించాయి. తమలో ఒకరు లేరని తెలుసుకుని, అవి చాలా ఆందోళన చెందాయి. వాటిలో ఒక పెద్ద వానపాము, “మనలో ఒకరు తప్పిపోయారు! మనం దానికి సాయం చేయాలి!” అని అంది. వెంటనే అవన్నీ కలిసి ఆ చిన్నపామును వెతుకుతూ వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాయి. అవి తమ శక్తినంతా కూడదీసుకుని, భూమిని తవ్వుకుంటూ, ప్రతి రంధ్రాన్ని, ప్రతి పొదను గాలిస్తూ గంటలపాటు వెతికాయి.

చాలాసేపు వెతికిన తర్వాత, అవి ఆ చిన్న వానపామును ఒక చిన్న, లోతైన రంధ్రంలో చిక్కుకున్నట్లు కనుగొన్నాయి. అది బయటకు రాలేక, భయంతో అరుస్తోంది. వెంటనే వానపాములన్నీ కలిసి తమ శక్తినంతా ఉపయోగించి, ఒకదాని వెనక మరొకటి శ్రద్ధగా సహకరించి ఆ చిన్నపామును కాపాడాయి. అవి ఒకదానిపై ఒకటి ఎక్కుతూ, ఒకదానికొకటి తోడుగా నిలబడి, చిన్నపామును సురక్షితంగా బయటకు లాగాయి.

చిన్నపాము రంధ్రం నుండి బయటపడగానే, అది తన కుటుంబానికి తిరిగి చేరింది. ఆ వానపాముల సహాయం చూసి చిన్నపాము కుటుంబం చాలా సంతోషించింది, మరియు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది. ఆ సంఘటన తర్వాత, అన్ని వానపాములు మరింత స్నేహపూర్వకంగా, ప్రేమతో, మరియు ఐకమత్యంతో జీవించాయి. అవి కలిసికట్టుగా ఉంటే ఎలాంటి కష్టాన్నైనా ఎదుర్కోగలవని గ్రహించాయి.

5. బుజ్జి కాకి మరియు నీటి మట్టం

Telugu stories with morals: ఒకప్పుడు, పచ్చని పొదలతో నిండిన ఒక చిన్న గ్రామంలో బుజ్జి అనే తెలివైన కాకి నివసించేది. ఆ కాకి చాలా చురుకుగా ఉండేది, ఎక్కడ భోజనం కనిపించినా వెంటనే దానిని అందుకోవడంలో, లేదా ఏదైనా సమస్యకు పరిష్కారం కనుగొనడంలో నైపుణ్యురాలు. అది ఎప్పుడూ తన తెలివిని ఉపయోగించడానికి సిద్ధంగా ఉండేది.

ఒక చల్లటి వేసవిలో, ఆ గ్రామంలో తీవ్రమైన ఎండలు పడ్డాయి. నదులు, చెరువులు ఎండిపోయాయి. మంచినీటి కొరత కారణంగా జంతువులందరూ తీవ్రమైన ఇబ్బందికి గురయ్యారు. దాహంతో అలసిపోయి, నీటి కోసం అటూఇటూ వెతుకుతున్నారు.

ఒక రోజు, బుజ్జి కాకి కూడా నీటి కోసం వెతుక్కుంటూ చాలా దూరంగా వెళ్లింది. పొడిబారిన నేలపై నెమ్మదిగా ప్రయాణిస్తూ, అది ఒక చిన్న, పాత మట్టి కుండను చూసింది. ఆ కుండలో కొంచెం నీళ్ళు ఉన్నాయి, కానీ కుండ చాలా లోతుగా ఉండడంతో బుజ్జి తన ముక్కును నీటి వరకు చేర్చలేక పోయింది. అది ఎంత ప్రయత్నించినా, నీటిని తాగలేకపోయింది.

“అయ్యో! ఇంత దూరం వచ్చాను కానీ దాహం తీర్చుకోలేకపోతున్నాను!” అని బుజ్జి ఆవేదన చెందింది. నిరాశ చెందకుండా, అది తన తెలివిని ఉపయోగించాలని నిర్ణయించుకుంది. “నేను ఎంత తెలివైనదాన్నో ఇప్పుడు చూపించాల్సింది!” అని మనసులో అనుకుంది. అది చుట్టూ చూసింది. దగ్గర్లో ఉన్న చిన్న రాళ్ళను గమనించిన బుజ్జి, “ఇవాటి సమస్యలో నాకు ఇవే సహాయం చేస్తాయి!” అని నిర్ణయించింది.

బుజ్జి తన ఆలోచనను అమలు చేయడానికి ఆలస్యం చేయలేదు. అది ఒక్కొక్క రాయిని తన నోటితో తీసుకువచ్చి కుండలో పడవేసింది. మొదటి రాయి పడగానే నీటి మట్టం కొంచెం పైకి వచ్చింది. బుజ్జి సంతోషపడింది, దాని ప్రయత్నం సరైనదని అర్థమైంది. అది అలసిపోకుండా, ఓపికగా ఒక్కొక్క రాయిని కుండలో పడవేస్తూనే ఉంది. ఒక్కో రాయి పడడంతో కుండలోని నీటి మట్టం నెమ్మదిగా, క్రమంగా పైకి వచ్చేది.

బుజ్జి ఎంతో సమీపంలో ఉండి నీటి మట్టం పైకి వచ్చినప్పుడు ఆనందాన్ని ఆపుకోలేకపోయింది. చివరకు, నీటి మట్టం దాని ముక్కుకు అందుబాటులోకి వచ్చింది. “ఇదిగో, నా ప్రయత్నం ఫలించిందిగా! నా తెలివి నన్ను కాపాడింది!” అని ఉత్సాహంగా చెప్పింది.

ఆ స్వచ్ఛమైన నీటిని కడుపు నిండా తాగి దాహం తీర్చుకున్న తర్వాత, బుజ్జి తన తెలివితేటల వల్ల కేవలం తన సమస్యనే కాకుండా, గ్రామంలోని పిచ్చుకలూ, ఇతర పక్షులూ కూడా నీటి సమస్యకు పరిష్కారాన్ని కనుగొన్నట్లు తెలుసుకుంది. అది వెళ్లి మిగతా పక్షులకు దారి చూపించింది. ఆ రోజు రాత్రి ఆ గాథను గురించిన ఆలోచనలతోనే బుజ్జి సంతోషంగా నిద్ర పోయింది. దాని తెలివి, ఓర్పు అందరికీ ఆదర్శంగా నిలిచాయి.

6. శ్రమకు గౌరవం – చిన్న కోతి కథ | Telugu stories with morals

ఒకప్పుడు, పచ్చని చెట్లతో, తియ్యటి పండ్లతో నిండిన ఒక పెద్ద అరణ్యంలో కోతుల గుంపు ఆనందంగా జీవించేవి. వాటిలో మొను అనే ఒక చిన్న కోతి ఉండేది. మొను చాలా అవ్వడమైనది (అల్లరి), వెర్రిగా (తొందరపాటుగా) వ్యవహరించేది. దానికి పని చేయడంలో అస్సలు ఆసక్తి ఉండేది కాదు. కష్టపడకుండా కాలం గడపటం, ఆటపాటలతోనే రోజులు గడిపేయడం దాని అలవాటు. పెద్ద కోతులంతా మిగతా పక్షులకు, తమ గుంపుకు ఆహారం తెచ్చుతుంటే, ప్రతిరోజు మొను అలసత్వానికి గురై, వాటిని చూస్తూ కథలూ, పాటలతో కాలక్షేపం చేసేది. “ఇంత కష్టపడటం ఎందుకు?” అని అది అనుకునేది.

ఒక రోజు, గుంపులోని పెద్ద, జ్ఞానవంతుడైన కోతి రంగుడు ఔత్సాహంగా చెప్పింది, “మిత్రులారా! వర్షాకాలం రాబోతోంది. వర్షాలు మొదలయ్యాక ఆహారం దొరకడం కష్టం అవుతుంది. కాబట్టి, మనమంతా ఇప్పుడు కష్టపడి గింజలు, పండ్లు దాచుకోవాలి! వర్షాకాలం రాబోయే ముందు ఆహారాన్ని సరిగా సర్దుకోవాలి.” కానీ మొను మాత్రం రంగుడు మాటలు విని నవ్వుతూ, “అయ్యో! ఇంత తొందరే పనిలో పడటం అవసరమా? వర్షాకాలానికి ఇంకా చాలా సమయం ఉంది. నేను ఐనపుడు (తరువాత) చేస్తాను!” అని చెప్పి, మళ్ళీ ఆటల్లో మునిగిపోయింది.

గుంపులోని మిగతా కోతులందరూ రంగుడు మాటలు విని శ్రద్ధగా పనిలో నిమగ్నమై, చెట్ల మీద చాలా గింజలు, పండ్లు దాచుతున్నారు. అవి ఆహారాన్ని సేకరించడమే కాకుండా, వాటిని భద్రంగా నిల్వ చేసే మెరుగు చేసే విధానాలు నేర్చుకుంటూ ముందుకు పోయారు. మొను మాత్రం మిగిలిన అల్లరి కోతులతో కలిసి ఊయలలతో (ఊగుతూ) మెలుక్వల (నిర్లక్ష్యంగా) కాలం గడుపుతూనే ఉన్నది.

కాలం గడిచేకొద్దీ వర్షాకాలం వచ్చేసింది. ఆకాశం నల్లటి మేఘాలతో కమ్మింది. గాలులు గర్జిస్తున్నాయి, వానలు చిక్కగా, ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తున్నాయి. అడవి మొత్తం తడిసి ముద్దైంది. మొను తనకు తాను భావించింది, “అయ్యో! వర్షం అంత తొందరగా వస్తుందని నేను అస్సలు ఊహించలేదు! నా దగ్గర ఏ ఆహారమూ లేదు! ఏమి చెయ్యాలి ఇప్పుడు?” చివరికి, దాని దగ్గర ఏ ఆహారమూ లేదు. ఆకలివల్ల సతమతమవుతూ, చలికి వణుకుతూ అది చాలా బాధపడింది.

వేరే మార్గం లేక, మొను ఉన్నతమైన (జ్ఞానవంతులైన) కోతుల నాయకుడు రంగుడు దగ్గరకు వెళ్లి సహాయం కోరింది. అది సిగ్గుతో తలదించుకొని, “దయచేసి రంగుడు! నాకు చాలా ఆకలిగా ఉంది. కొద్దిగా గింజలు ఇచ్చి నా ఆకలి తీర్చండి. నేను చాలా పెద్ద తప్పు చేశాను, అలసత్వం వల్ల కష్టపడలేదు,” అని అర్తనాదం (దీనంగా అభ్యర్థన) చేసింది.

రంగుడు దయతో మొనును చూసి, “శ్రమను గౌరవించాలి, మొను. మనం కష్టపడితేనే ఫలితం ఉంటుంది. మనం కష్టపడి ముందుగానే సిద్ధం అవ్వాలి. ఒక్కసారి తప్పు జరిగిందని సరిపోతుంది, కానీ ఇకమీదట వేరేగా ప్రయత్నించు. నీ అలసత్వాన్ని వదిలిపెట్టు,” అని సలహా చెప్పింది. రంగుడు మొనుకు కొద్దిగా ఆహారం ఇచ్చి సహాయం చేసింది. మొను ఆ రోజు నుండి తన అలసత్వాన్ని వదిలిపెట్టింది, శ్రమ అనే విలువను, ముందు జాగ్రత్త యొక్క ప్రాముఖ్యతను అర్థం చేసుకుంది. అది అప్పటినుండి కష్టపడటం నేర్చుకుంది మరియు ఎప్పుడూ అలసత్వం వహించలేదు.

7. తేనేటి పాము మరియు యాంత్రమైన పిట్ట

Telugu stories with morals: ఒకప్పుడు, దట్టమైన అడవిలో, అందమైన చెట్ల మధ్య, స్వచ్ఛమైన జలధారలు మనోహరంగా ప్రవహిస్తూ ఉండేవి. ఆ అడవిలో వెన్నెలు అనే ఒక తెలివైన పిట్ట జీవించేది. వెన్నెలు తన పదునైన దృష్టికి, చురుకుదనానికి, మరియు తెలివైన మాటలకు అడవిలో పేరుగాంచింది. అయితే, తన తెలివిని కూడా కొన్ని సందర్భాల్లో కొంచెం గర్వంగా చూపించేది. అది తనను తాను అందరికంటే తెలివైనదిగా భావించేది.

ఒక శీతాకాలం రాత్రి, చలి తీవ్రంగా ఉంది. వెన్నెలు తన గూడు దగ్గర విశ్రాంతి తీసుకుంటుండగా, మామూలుగా కనిపించని దూరంగా ఏదో జంతువు కదలికలు గమనించింది. అడవిలో కొత్తగా ఏదో ఉందని దానికి అనిపించింది. ముందుకు వెళ్లి చూసింది. తన ముందర ఒక పెద్ద, ఆకారంలో వంకరగా ఉన్న, మెరిసే వస్తువు కనిపించింది. అది నిశ్చలంగా ఉందిట గానీ, అసలైన తేనేటిపాము (తేనె రంగులో మెరిసే పాము) లాగానే ఉంది. దాని శరీరంపై తేనె చుక్కలు మెరుస్తున్నట్లు కనిపించాయి.

వెన్నెలుకు గుండె వేగంగా కొట్టుకుంది. “అయ్యో! ఇది ఇక్కడ ఎందుకు వచ్చిందో తెలీదు. కానీ ఈ పాము చాలా ప్రమాదకరం, దీనిని వెంటనే అడవి నుండి తరిమేయాలి! దీనిని అంటూ నా తెలివితో భయపెట్టి పంపించకుంటే బాగుండదు,” వెన్నెలు అనుకుంది. అది నిజంగా ప్రమాదకరమైన పాము అని నిర్ధారించుకోకుండానే, తన తెలివిని ప్రదర్శించాలని తొందరపడింది.

ఆ క్షణంలోనే వెన్నెలు పెద్ద శబ్దంతో తన రెక్కలు కొట్టింది. “ఏయ్, పామూ, జాగ్రత్తగా విను! నువ్వు వస్తే ఈ అడవి నాశనం అవుతుంది! నువ్వు ఇక్కడ ఉండటానికి వీల్లేదు!” అంటూ గట్టిగా అరుస్తూ, అది పాము చుట్టూ తిరుగుతూ ముందుకు వెళ్లింది. అది పామును భయపెట్టడానికి తన శక్తిమేరకు ప్రయత్నించింది.

అక్కడినుండి వెన్నెలు రెట్టించిన ఉత్సాహంతో ఈ విషయాన్ని ఇతర జంతువులకు కూడా చెప్పింది. “నేను ఒక పెద్ద, ప్రమాదకరమైన పామును తరిమేశాను! నా తెలివి వల్ల అడవిని కాపాడాను!” అని గొప్పలు చెప్పుకుంది. పాము లేకపోయినా, వెన్నెలు తనలోని మంచి పనిని వర్ణిస్తూ అందరినీ మెప్పించింది. జంతువులన్నీ వెన్నెలు ధైర్యాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయాయి.

నిజానికి, అది ప్రమాదకరమైన పాము కాదు. అది కేవలం ఒక పాత, యాంత్రమైన (మెకానికల్) విగ్రహంలాంటి ఆకారమున్న కట్టడమేనని ఆ పిట్ట అర్థం చేసుకోలేదు. అది ఎప్పుడో మనుషులు అడవిలో వదిలిపెట్టిన ఒక బొమ్మ పాము. ఈ విషయం తెలుసుకున్న ముదుసలి గద్ద (అడవిలోని జ్ఞానవంతుడైన పక్షి) వెన్నెలు దగ్గరకు వచ్చింది.

ముదుసలి గద్ద ప్రేమగా, “తల్లీ వెన్నెలూ, మీ తెలివికాల్పన పట్టును (మీ తెలివిని ఉపయోగించినందుకు) ప్రశంసిస్తున్నాను. మీరు ధైర్యంగా అడవిని కాపాడాలని అనుకున్నారు. కానీ ముందుగా నిజాన్ని తెలుసుకుని, పరిశీలనతో చర్యలు తీసుకోవడం మంచిది. ఎల్లప్పుడూ అవగాహనతో ఉండాలి. తొందరపడి నిర్ణయాలు తీసుకోకూడదు. కొన్నిసార్లు విషయాలు కనిపించినంత ప్రమాదకరంగా ఉండవు,” అని హితవు (మంచి సలహా) చెప్పింది.

ఆ మాటలు వెన్నెలుకు ఎంతో ప్రబోధ మిచ్చాయి. తన తెలివిని అతిగా నమ్మి, వాస్తవాన్ని పరిశీలించకుండా తొందరపడిందని దానికి అర్థమైంది. ఆ రోజు నుంచీ అది ప్రతి పనిని తెలుసుకున్నాకే, పూర్తిగా పరిశీలించిన తర్వాతే చేస్తానని నిర్ణయించుకుంది. వెన్నెలు తన గర్వాన్ని వదిలిపెట్టి, మరింత వినయంగా, అవగాహనతో జీవించడం నేర్చుకుంది.

8. చిల్లర చింత మరియు ప్రవాహం | Telugu stories with morals

ఒకప్పుడు, పల్లెటూరిలో పచ్చని పంట భూమికి పొరుగున, ఒంటరిగా ఒక చిన్న చింత చెట్టు ఉండేది. దాని చుట్టూ కొద్దిగా పచ్చటి గడ్డి, రంగురంగుల మట్టిపూలు, మరియు కొన్ని చిన్న చేపలు నివసించే ఒక చిన్న ప్రవాహం ఉండేది. ఆ చింత చెట్టు చాలా ప్రత్యేకమైనది. అది పెద్దగా, ఆకర్షణీయంగా కనిపించకపోయినా, తనను చూసే వాళ్లతో, దాని నీడలో విశ్రాంతి తీసుకునేవారితో సంతోషాన్ని పంచుకునే చెట్టు. దాని కొమ్మలు చల్లని నీడను, దాని పండ్లు పుల్లని రుచిని అందించేవి.

ఒక రోజు, జితా అనే చిన్నారి తన చేతిలో రంగురంగుల గాలిపటం పట్టుకుని ఆ చింత చెట్టుకి దగ్గరికి వచ్చింది. జితా ఆడుకుంటూ, పరుగెత్తుకుంటూ ఆ చెట్టు దగ్గరకు చేరుకుంది. పక్కన నిలబడిన ఆ పెద్ద చెట్టును చూసీ చూస్తూ అది ఎంత ప్రశాంతంగా ఉందో అని అబ్బురపడింది. అప్పుడు అనుకోకుండా, ఓ పిట్టల గుంపు పక్కన వచ్చి దిగింది. ఆ పిట్టలు తమలో తాము కిచకిచలాడుకుంటూ, చింత చెట్టు కొమ్మలపై వాలాయి.

జితాకు తన గాలిపటంతో ఆడుకోవాలనిపించింది. తోచినంతగా అతను తన గాలిపటాన్ని మెల్లిగా ఆ చింత చెట్టు క్రిందకు మరల్చాడు. గాలిపటం చెట్టు కొమ్మలకు తగిలి, నెమ్మదిగా క్రిందకు దిగింది. జితా గాలిపటాన్ని తీసుకున్న తరువాత, ఆ చెట్టును చూస్తూ నిశ్శబ్దంగా ఆలోచించాడు. “ఈ చింత చెట్టు ఇంత చిన్నదిగా ఉన్నా, ఇది ఎంత ప్రశాంతంగా, సంతోషంగా ఉంది! తన చుట్టూ ఉన్న వాటితో సంతోషాన్ని పంచుకుంటోంది. మరి నేను ఎందుకు కొన్నిసార్లు చిన్న విషయాలకే చింతిస్తాను?” అని అనుకున్నాడు.

జితాకు ఆ క్షణంలో ఒక కొత్త ఆలోచన వచ్చింది. “ఈ తాటి చెట్టు (చింత చెట్టును ఉద్దేశిస్తూ) జ్ఞానం వున్నది. అది తనను తాను తక్కువగా అంచనా వేసుకోకుండా, ఉన్నదానితో సంతోషంగా ఉంది. నేను కూడా ఇలాగే ఉండాలి కదా?” అలా జితా అందిస్తున్న విషయం పూర్తిగా తెలుసుకునేలోపు, చింత చెట్టు తన కొమ్మలను మెల్లిగా కదిలించి, చల్లని గాలిని అందిస్తూ, నవ్వుతూ తన చుట్టూ ఉన్న ప్రతిదాన్ని, ప్రతి జీవిని అవగాహనతో (అర్థం చేసుకుని) ప్రత్యేకించింది (గౌరవించింది). చింత చెట్టు తన చుట్టూ ఉన్న ప్రవాహంలాగే, ఏ అడ్డంకి వచ్చినా నెమ్మదిగా, కానీ స్థిరంగా ముందుకు సాగాలని జితాకు నేర్పింది.

జితా ఆ రోజు నుండి చింత చెట్టు నుండి ఒక గొప్ప పాఠం నేర్చుకున్నాడు. తనలోని చిన్న చిన్న చింతలను వదిలిపెట్టి, ఉన్నదానితో సంతోషంగా ఉండటం, తన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్ని ప్రేమించడం నేర్చుకున్నాడు.

9. కపోతమ్ మరియు గోర్రెగువ్వలు

Telugu stories with morals: ఒకప్పుడు, పచ్చని పొలాలు, తేమతో తడుస్తున్న చెట్లు, మరియు పక్షుల మధుర గానంతో అలరారే ఒక చిన్న గ్రామం ఉండేది. ఆ గ్రామంలోని పెద్ద, విశాలమైన ఆల్‌ఘి చెట్టుపైన (రావి చెట్టు లేదా మర్రి చెట్టు లాంటిది) గోర్రెగువ్వల గుంపు సంతోషంగా నివసించేది. అవి చాలా కష్టపడేవి, కలిసికట్టుగా ఉండేవి. వాటి మధ్య వెన్నెలు అనే పిట్ట జీవించేది. వెన్నెలు చాలా తెలివైన పిట్టగా పేరొందినది. కానీ, తన తెలివిని కూడా కొన్ని సందర్భాల్లో గర్వంగా చూపించేది. వాటి మధ్య కపోతమ్ అనే చిన్న, తెల్లటి పావురం కూడా ఉండేది. కపోతమ్ చాలా అందంగా, నీతి మాట్లాడే మాయగాడు (మాటలతో ఆకర్షించేవాడు) పేరుతో ప్రసిద్ధి చెందినది. అది తెలివైనదే అయినా, కొంచెం సోమరితనం, నిర్లక్ష్యం కూడా ఉండేవి.

రోజుల్లో ఒక రోజు, చలికాలం ముందురోజున, వాతావరణం చల్లబడటం మొదలైంది. గోర్రెగువ్వలు ఆ చెట్టుపై చురుకుగా పని చేయడం ప్రారంభించాయి. అవి కుళాయి (ఎండిన) ఆకులు, చిన్న పుల్లలు తెచ్చి, తమ గూళ్లను పినిపాలు (గట్టిగా) కడుతూ, చలి నుండి కాపాడే గుడారమైన (వెచ్చని) స్థలాన్ని తయారు చేసుకునేవారు. అవి ఎంతో శ్రద్ధగా, కలిసికట్టుగా పని చేశాయి. అయితే, కపోతమ్ మాత్రం వాటి పనిని చూస్తూ నడుస్తూ ఆసక్తిగా చూస్తూ, “మీరు అంత కష్టపడేవారు ఎందుకు? ఇంకా చలి కాలానికి సరిపడంత సమయం ఉంది. ఒక్కసారి ఆడుకుందాం, ఆ తర్వాత చూసుకుందాం. ఇంత తొందరపడటం అవసరమా?” అని గోర్రెగువ్వలకు అన్నాడు.

గోర్రె గువ్వలు కపోతమ్ మాటలు విని చిన్నగా నవ్వి, “కపోతమ్, ముందు శాస్తమానం (ప్రణాళిక ప్రకారం) చేయడం ముఖ్యం. పిడుగే పడిన తర్వాత (సమస్య వచ్చిన తర్వాత) మోత తీగలతో (తొందరగా) చెప్పులేసుకుందాం (పరిష్కరించుకుందాం) కదా,” అని తిరిగి తమ పనిని కొనసాగించాయి. అంటే, సమస్య వచ్చిన తర్వాత కంగారు పడే బదులు, ముందుగానే సిద్ధంగా ఉండటం మంచిదని వాటి ఉద్దేశ్యం.

ఆ మాటలు వినిపించినా, కపోతమ్ ఎంతగా సలహా వినిపించిందో అంతగా దాన్ని పట్టించుకోలేదు. అది వృధాగా చదలమని (ఆడుకుంటూ) ఇతర పక్షుల పక్కన కూర్చుంది. చలికాలానికి సిద్ధపడకుండా, ఆటపాటలతోనే కాలం గడిపింది.

కొద్ది రోజుల తర్వాత, వాతావరణం పూర్తిగా మారింది. పిట్టపాత్రిక (వాతావరణం) అధోముఖంగా (చెడుగా) మారింది. చలికాలం మొదలవడం, వాడి ఆకులు పడిపోయి నిర్దయ (చల్లని) గాలులు వీచడం మొదలుపెట్టాయి. చలి తీవ్రంగా పెరిగింది. గోర్రె గువ్వలు తమ గూళ్లను ముందుగానే సిద్ధం చేసుకున్నందున, చలిని తట్టుకుని సమస్యలకు సర్దుబాటు చేసి కాపాడుకోగా, కపోతమ్ మాత్రం చలికి వణుకుతూ, చెట్టు పైంచి వీచే చల్లని గాలులను భరించలేక, కుదిరి కూర్చోలేక (నిలకడగా ఉండలేక) వేడుకోవడం మొదలుపెట్టింది. దానికి ఆకలి, చలి రెండూ బాధించాయి.

అప్పుడు, గోర్రెగువ్వల పెద్ద, జ్ఞానవంతుడైన గువ్వ అన్నది, “కష్టపడటం ముందు ఆస్వాదించడం ముఖ్యం, కాకుండా వాటి ఆస్వాదించలేము. ఇప్పుడు మాత్రం సంతోషకరంగా ఇక్కడకి చేర్చుకుంటాము” అని చెప్పి, కపోతముకు తమ గూడులో తావిచ్చారు (చోటు ఇచ్చారు). వారు కపోతముకు ఆహారం ఇచ్చి, దానితో బోధను (పాఠాన్ని) పునరావృతం చేశారు. “ముందు జాగ్రత్తగా ఉంటేనే కష్టకాలంలో సంతోషంగా ఉండగలం” అని వివరించారు.

కపోతమ్ తమ తప్పును గ్రహించింది. ఆ రోజు నుంచీ అది తన అలసత్వాన్ని వదిలిపెట్టింది. ప్రతి పనిని తెలుసుకున్నాకే, శ్రద్ధగా చేస్తానని నిర్ణయించుకుంది. అది గోర్రెగువ్వల నుండి ముందు జాగ్రత్త మరియు శ్రమ యొక్క విలువను నేర్చుకుంది.

10. బుద్ధి కన్న బలమే గొప్పది | Telugu stories with morals

ఒకప్పుడు, పచ్చని పొలిమేరల మధ్య అందంగా ఉన్న గ్రామంలో ఒక పెద్ద చెరువు ఉండేది. ఆ చెరువు పక్కన ఉన్న దిగుబడుల (సమృద్ధిగా పండే) పంటలతోనే రైతుల జీవనం సాగేది. ఆ ప్రాంతంలో ఒక మొసలి మరియు ఒక కప్ప ఉండేవి. మొసలి తన దేహశక్తికి, భారీ ఆకారానికి ప్రసిద్ధి. అడవిలోని జంతువులందరూ దాని శక్తిని చూసి భయపడేవారు, మెచ్చుకునేవారు. కానీ కప్ప, తన చిన్న శరీరంతో ఉన్నప్పటికీ, తన తెలివితేటలతో రకరకాల సమస్యలను పరిష్కరించి, గ్రామ పక్షులకు మరియు చెరువు వాసులకు (చెరువులో నివసించే జంతువులకు) సాయం చేసేది.

ఒక రోజు, మొసలి తన పెద్ద శరీరాన్ని కదుపుకుంటూ కప్ప దగ్గరికి వచ్చి, ఓ అహంభావంతో మాట్లాడింది.
“కప్పా! నిన్ను చూసిన ప్రతిసారి ఆశ్చర్యంలో పడతాను. నీ బలహీనమైన శరీరంతో నువ్వు ఎంత కాలం జీవించగలవు? మేము మొసళ్లు బలంతోనే ఎక్కువకాలం జీవిస్తాం, ఏ కష్టాన్నైనా మా బలంతోనే అధిగమిస్తాం. నీలాంటి చిన్న జీవి (existence) చూడటానికి నాకు నవ్వు వేస్తుంది.”

కప్ప మొసలి అహంకారానికి ఏమాత్రం చలించకుండా, చిరునవ్వు నవ్వి, “మొసలిగారూ, కేవలం శక్తి ఉంటే సరిపోతుందనుకుంటున్నారా? ఎదుటి పరిస్థితులను అర్థం చేసుకోవడం, వాటిని అంచనా వేయడం, ఇంకా వాటిని ఎదుర్కొనే తెలివితేటలు అత్యవసరం. బలం తాత్కాలికం, కానీ బుద్ధి శాశ్వతం. ఒకరోజు నీకు నా మాటల అర్థం అవుతాయి!” అని చెప్పి, తన పని చేసుకుంటూ ప్రశాంతంగా వెళ్ళింది.

అప్పటి నుంచి మొసలి కప్పని ఎగతాళి చేయాలని భావించింది. కప్ప చేసే తెలివైన పనులను చూసి కూడా అది పట్టించుకోలేదు. కొన్ని రోజులు గడిచాయి. ఒక రోజు గ్రామం పక్కన భారీ వర్షం కురిసింది. వర్షం కారణంగా చెరువులో నీరు పొంగిపొర్లడం మొదలుపెట్టింది. నీరు వేగంగా ప్రవహిస్తూ చిత్తడి గడ్డిని ముంచుతూ పొలాలకు చేరింది, వాటిని నాశనం చేసే ప్రమాదం ఏర్పడింది.

ఆ చెరువు అంచుల వద్ద ఉన్న కప్ప ఈ ప్రమాదాన్ని గమనించింది. అది ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా, తన చురుకుదనంతో వేగంగా రైతుల దగ్గరకు వెళ్లింది. “రైతులారా! చెరువు గట్టు నీటికి బలహీనమవుతోంది. నీరు పొలాల్లోకి ప్రవేశించే ప్రమాదం ఉంది. వెంటనే జాగ్రత్తలు తీసుకోండి!” అని హెచ్చరించింది.

రైతులు నమ్మకంగా కప్ప మాట విని, వెంటనే చెరువుకు పట్టాలు (మట్టి కట్టలు) వేసి, నీటి ప్రవాహాన్ని అడ్డుకున్నారు. అలా వారు తమ పొలాలను పెద్ద నష్టం నుండి కాపాడుకున్నారు. అయితే మొసలి ఈ పరిణామం చూసి నవ్వింది.
“హాహా! కప్పా, నీ చిన్న మాటలు రైతులు విన్నారు. అలాంటప్పుడు కప్ప నా ముందుకురాదు. చూసి ఉంటే నా సాయమే పొందవచ్చు. నా బలం ఉంటే ఈ గట్టును క్షణాల్లో సరిచేసేవాడిని,” అని అహంకారంగా అంది. అది కప్ప తెలివిని తక్కువగా అంచనా వేసింది.

కొన్ని రోజుల తరువాత, మొసలికి ఊహించని పరిస్థితి ఎదురైంది. వర్షాలు మరింత పెరిగాయి. చెరువు నీటి ప్రవాహం మరింత ఎక్కువగా మారి, ఒక పెద్ద వరదగా మారింది. దాని నివాసం అయిన అడవి ఎడాపెడా (పూర్తిగా) దెబ్బతింది. మొసలి తన బలంతో వరదను ఎదుర్కోవాలని ప్రయత్నించింది, కానీ వరద ప్రవాహం దాని బలం కంటే చాలా ఎక్కువగా ఉంది. అది వరద నుంచి తప్పించుకోలేక పోయి, తన నివాసాన్ని కోల్పోయి, మరణించాలన్న వేదనలో (బాధలో) పడింది.

అదే సమయంలో, కప్ప తన తెలివితేటలతో, అవతలి నది ఒడ్డునకు తన మిత్రుల చిట్కాతో (సలహాతో) సురక్షితంగా చేరుకుంది. అది ముందుగానే వరద ప్రమాదాన్ని అంచనా వేసి, సురక్షితమైన ప్రదేశానికి వెళ్లింది. మొసలి తన బలాన్ని నమ్ముకుని ఓడిపోగా, కప్ప తన తెలివి, వివేకంతో విజయం సాధించింది.

ముగింపు

ఈ 10 నీతి కథల సేకరణ ద్వారా, పిల్లలు వినోదాన్ని పొందడమే కాకుండా, జీవితానికి అవసరమైన అనేక ముఖ్యమైన పాఠాలను నేర్చుకుంటారని మేము ఆశిస్తున్నాము. స్నేహం, ధైర్యం, పట్టుదల, వినయం మరియు ఆత్మవిశ్వాసం వంటి గుణాలు వారిని మంచి వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దడానికి సహాయపడతాయి. తల్లిదండ్రులు మరియు ఉపాధ్యాయులుగా, ఈ కథలు మీ పిల్లలతో విలువైన సంభాషణలను ప్రారంభించడానికి, వారిలో నైతిక స్పృహను పెంపొందించడానికి ఒక గొప్ప అవకాశాన్ని అందిస్తాయి.

కథలు కేవలం వినోదం కోసం మాత్రమే కాదు, అవి జ్ఞానాన్ని, వివేకాన్ని అందించే శక్తివంతమైన సాధనాలు. ఈ కథలను మీ పిల్లలతో పంచుకోండి, వారితో కలిసి చర్చించండి మరియు వారిలో మంచి విలువలను పెంపొందించండి. భవిష్యత్తు తరాలకు మంచి మార్గాన్ని చూపించే బాధ్యత మనందరిపై ఉంది. ఈ కథలు ఆ దిశగా ఒక చిన్న అడుగు అని మేము విశ్వసిస్తున్నాము.

మరిన్ని స్ఫూర్తిదాయకమైన కథలు మరియు విద్యాపరమైన వనరుల కోసం మా వెబ్‌సైట్‌ను సందర్శిస్తూ ఉండండి.