10 Best Moral Stories for Kids in Telugu | Interactive Tales & Activities

పరిచయం (Introduction)

పిల్లలకు చిన్నతనం నుంచే మంచి విలువలను, నైతిక సూత్రాలను నేర్పడం వారి భవిష్యత్తుకు బలమైన పునాది వేస్తుంది. కథలు చెప్పడం అనేది ఈ విలువలను సరళంగా, ఆకర్షణీయంగా పిల్లల మనసుల్లో నాటడానికి ఒక అద్భుతమైన మార్గం. ప్రతి కథ ఒక పాఠాన్ని, ఒక ఆలోచనను అందిస్తుంది, అది పిల్లలు తమ జీవితంలో ఎదురయ్యే సవాళ్లను అర్థం చేసుకోవడానికి, ఎదుర్కోవడానికి సహాయపడుతుంది.

ఈ ప్రత్యేకమైన సేకరణలో, మేము పిల్లల కోసం ప్రత్యేకంగా రూపొందించిన 10 ఉత్తమ తెలుగు నీతి కథలను అందిస్తున్నాము. ఈ కథలు స్నేహం, ధైర్యం, వినయం, పట్టుదల, ఆత్మవిశ్వాసం మరియు సామాజిక బాధ్యత వంటి ముఖ్యమైన గుణాలను బోధిస్తాయి. ప్రతి కథను లోతైన వివరణలతో, ఆకర్షణీయమైన శైలిలో అందించాము. అంతేకాకుండా, తల్లిదండ్రులు మరియు ఉపాధ్యాయులు పిల్లలతో కథల గురించి చర్చించడానికి, పాఠాలను మరింత లోతుగా అర్థం చేసుకోవడానికి వీలుగా ప్రత్యేకమైన సూచనలు, ప్రశ్నలు మరియు కార్యకలాపాలను కూడా చేర్చాము.

ఈ కథలు మీ పిల్లలకు వినోదాన్ని పంచడమే కాకుండా, వారిలో మంచి గుణాలను పెంపొందించడానికి, వారిని మరింత తెలివైన, దయగల వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దడానికి సహాయపడతాయని మేము ఆశిస్తున్నాము.

10 Best Kids moral stories in Telugu

1. చిన్న పందితో కొత్త కథ | Kids moral stories in Telugu

Kids moral stories in Telugu: ఒకప్పుడు, పచ్చని పొలాలతో, రంగురంగుల పువ్వుల పరిమళాలతో, నిశ్శబ్దంగా ప్రవహించే చిన్న నదితో నిండిన ఓ అందమైన గ్రామం ఉండేది. ఈ గ్రామానికి ఆనుకుని దట్టమైన అడవి విస్తరించి ఉంది. ఆ అడవిలో పందులు, ఎలుగుబంట్లు, కోతులు, ఇంకా లెక్కలేనన్ని ఇతర జంతువులు సంతోషంగా జీవించేవి.

ఆ కోతుల గుంపులో చిట్టి అనే ఒక చురుకైన, అల్లరి కోతి ఉండేది. చిట్టి తన తెలివితేటలతో, సరదా పనులతో ఇంట్లో అందరినీ ఎప్పుడూ నవ్విస్తూ ఉండేది. పొద్దున్నే లేవగానే చెట్ల కొమ్మలపై గెంతుతూ, కొమ్మల చివర్లలో ఉన్న తియ్యటి పండ్ల కోసం వెతుకుతూ, తన స్నేహితులతో ఆడుకుంటూ గడిపేది.

ఒక రోజు, చిట్టి అడవి చివరి అంచున ఉన్న పొలాల వైపు వెళ్లాలని అనుకుంది. అక్కడ కొత్తగా ఏదైనా కనపడుతుందేమో అని దాని మనసులో ఒక ఆలోచన. పొలాల గట్ల వెంబడి నడుస్తుండగా, అది ఒక పొద చాటున పడి ఉన్న ఒక చిన్న పందిపిల్లని చూసింది. ఆ పందిపిల్ల ఒంటరిగా, కాస్త కంగారుగా ఉంది. సాధారణంగా పందులు కోతుల దగ్గరికి రావడానికి కొంచెం సంకోచిస్తాయి, కానీ ఈ చిన్న పందికి చిట్టిని చూడగానే ఏదో తెలియని ఆసక్తి కలిగింది.

పంది నెమ్మదిగా తల పైకెత్తి, “హలో కోతి సోదరీ! నీదో పెద్ద సందేహం. మీరు ఆ ఎత్తైన చెట్లపై పడుకున్నప్పుడు కింద పడిపోతారేమో అని భయం వేయదా? ఎలా పడుకుంటారు?” అని అమాయకంగా అడిగింది.

చిట్టి పంది అమాయకత్వాన్ని చూసి ముసిముసిగా నవ్వింది. “అది ఒక చిన్న ట్రిక్ పంది మిత్రమా! నమ్మకంతో, నైపుణ్యంతో నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నా సురక్షితంగా ఉండొచ్చు. కావాలంటే, ఈ అడవిలో ఎలా సురక్షితంగా ఉండాలో నేను నీకు నేర్పిస్తాను!” అని దానికి ధైర్యం చెప్పింది.

ఆ రోజు నుంచి చిట్టి, పింకీ (చిన్న పంది పేరు పింకీ అనుకుందాం) మంచి స్నేహితులయ్యారు. వారికి చాలా విషయాల్లో తేడాలు ఉన్నప్పటికీ, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకోవడం, ఒకరి బలాన్ని మరొకరు అర్థం చేసుకోవడం నేర్చుకున్నారు. చిట్టి తన చురుకుదనాన్ని ఉపయోగించి పింకీకి అడవిలో ఏ చెట్లపై తియ్యటి పండ్లు దొరుకుతాయో, ఏ నది మూలల్లో స్వచ్ఛమైన నీళ్లు ఉంటాయో, ప్రమాదం వచ్చినప్పుడు ఎలా త్వరగా తప్పించుకోవాలో నేర్పింది. పింకీ అయితే, తన చిన్న ముక్కును ఉపయోగించి నేలపై ఎక్కడ గట్టిగా గుంతలు తవ్వాలో, రుచికరమైన దుంపలు ఎక్కడ దొరుకుతాయో చిట్టికి నేర్పింది. “చూశావా చిట్టి, నేల మీద కూడా చాలా మంచి ఆహారం ఉంటుంది!” అంటూ పింకీ సంతోషంగా నవ్వేది.

వాళ్లు ఒకరి నైపుణ్యాలను మరొకరు గౌరవించుకున్నారు. కోతి చిట్టి చెట్లపై దూకడంలో ఎంత వేగంగా ఉందో, పంది పింకీ నేల మీద గట్టిగా ఉండే గుడిసెను ఎలా కట్టగలదో చిట్టి ఆశ్చర్యపోయేది. వాళ్ల స్నేహం అలా పెరుగుతూ వచ్చింది, అడవిలోని మిగిలిన జంతువులు కూడా వారి విచిత్రమైన స్నేహాన్ని చూసి నవ్వేవి, కానీ ఆశ్చర్యపడేవి కూడా.

ఒక రోజు, అడవిలో ఒక్కసారిగా వాతావరణం భీకరంగా మారిపోయింది. నల్లటి మేఘాలు ఆకాశాన్ని కమ్మేసాయి, బలమైన గాలులు వీచడం మొదలుపెట్టాయి. భారీ తుఫాను రాబోతుందని చిట్టికి అనుమానం వచ్చింది. “పింకీ! త్వరగా! మనం ఒక సురక్షితమైన చోటుకు వెళ్ళాలి!” అని అరిచింది చిట్టి. పింకీ తన ముక్కుతో, కాళ్లతో వేగంగా నేల తవ్వి, బలమైన చెట్ల మొదళ్ళను ఉపయోగించుకుంటూ ఒక చిన్న, గట్టి గుడిసెను తవ్వడం మొదలుపెట్టింది. చిట్టి కూడా దాని పక్కనే ఉంటూ, కొమ్మలను, ఆకులను తెచ్చి గుడిసె పైకప్పుకు సహాయం చేసింది. వారిద్దరూ కలిసి ఒక బలమైన, సురక్షితమైన ఆశ్రయాన్ని నిర్మించుకున్నారు.

తుఫాను తీవ్రరూపం దాల్చింది. బలమైన గాలులకు చెట్లు విరిగిపడ్డాయి, భారీ వర్షానికి కొండచరియల నుండి ప్రవాహాలు ఏర్పడ్డాయి. చాలా జంతువులు ఇబ్బందులు పడ్డాయి, ఎక్కడ తలదాచుకోవాలో తెలియక భయపడిపోయాయి. కానీ చిట్టి, పింకీ తమ పాలుపంచుకున్న పరిశుభ్రమైన నైపుణ్యాలతో తుఫానును ధైర్యంగా ఎదుర్కొన్నారు. చిట్టి తన చురుకుదనంతో, పింకీ కట్టిన బలమైన గుడిసెలో సురక్షితంగా ఉండగలిగింది. వారి స్నేహం, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకునే తత్వం వారిని ఆ పెను ప్రమాదం నుండి కాపాడాయి.

తుఫాను తగ్గిన తర్వాత, అడవిలోని ప్రతి పక్షి, ప్రతి జంతువు చిట్టి, పింకీలను చూసి మెచ్చుకుంటూ ఉండిపోయాయి. వారి విచిత్రమైన స్నేహం ఎంత గొప్పదో, కష్టకాలంలో ఎలా ఉపయోగపడిందో అందరికీ అర్థమైంది.

2. నీలపు చిలుక కథ | Kids moral stories in Telugu

ఒకానొక అందమైన గ్రామంలో, పచ్చని పాడిపంటలతో, పూలతో నిండిన పొలాలతో, స్వచ్ఛమైన నీటితో కళకళలాడే ఓ పెద్ద చెరువు ఉండేది. ఈ గ్రామానికి దగ్గరలోనే పక్షులకు ఆవాసమైన దట్టమైన అడవి విస్తరించి ఉంది. ఆ అడవిలో రకరకాల పక్షులు నివసించేవి – నెమళ్ళు, కోయిలలు, కాకులు, మరియు ఎన్నో ఇతర పక్షులు. వాటిలో నీలి అనే ఒక అద్భుతమైన నీలపు చిలుక ఉండేది. నీలి తన మెరిసే నీలం రంగు రెక్కలతో, అందమైన రూపంతో అడవిలోని పక్షులన్నింటినీ ఇట్టే ఆకర్షించేది. అది చాలా తెలివైనది కూడా, కానీ తన అందం పట్ల కొంచెం అహంకారంతో నిండిపోయింది.

ఒక రోజు, నీలి తన ఆకలి తీర్చుకోవడానికి ఆహారం వెతుకుతూ చెరువు దగ్గరకు వెళ్లింది. అక్కడ అది ఒక నిరాడంబరమైన, చిన్న పిచుకను చూసింది. ఆ పిచుక పేరు ధూషి. ధూషి చూడటానికి పెద్దగా రంగురంగుల్లా, ఆకర్షణీయంగా కనిపించదు. దాని రెక్కలు గోధుమ రంగులో, చాలా సాదాసీదాగా ఉండేవి. కానీ ధూషి చాలా తెలివైనది, లోతైన ఆలోచనలు కలిగినది.

నీలి ధూషిని చూసి పైనుంచి కిందకు ఒకసారి చూసి, చిన్నగా నవ్వింది. “ఓహ్! నీ రెక్కలు ఎంత దారుణంగా, రంగు లేకుండా ఉన్నాయో! నీలాంటి దానికి ఈ జీవితం చాలా కష్టంగా అనిపించదా? నా అందమైన రెక్కలు చూడు, ఎంత మెరుస్తున్నాయో!” అని అహంకారంగా అడిగింది.

ధూషి నీలి మాటలకు ఏమాత్రం కోపం తెచ్చుకోకుండా, ప్రశాంతంగా, హత్తుమనేలా నవ్వింది. “బాగుంది నీలి! ఇలాగే ఉండటం నాకు ఇష్టం. మనమెక్కడున్నామో అక్కడ తనకూ అవసరమయ్యే తెలివితేటలతో, ఆత్మవిశ్వాసంతో జీవించగలగడం ముఖ్యమని నేను నేర్చుకున్నాను. అందం శాశ్వతం కాదు, కానీ తెలివి శాశ్వతం” అంది.

నీలికి ధూషి మాటల లోతు అంత త్వరగా అర్థం కాలేదు. అది ధూషిని మరోసారి మొత్తంగా చూసి, “నేను అయితే ప్రపంచంలోనే అందమైన, మెరిసే రెక్కలున్న చిలుకగా ఉండేదాన్ని,” అంటూ తన గొప్పలు చెప్పుకుంటూ అక్కడి నుంచి ఎగిరిపోయింది. ధూషి మాటలను అది పెద్దగా పట్టించుకోలేదు.

ఆతరువాత ఎప్పుడూ లేనంతగా, అడవిలో ఒక్కసారిగా భీకరమైన వాతావరణం నెలకొంది. ఆకాశం నల్లటి మేఘాలతో నిండిపోయింది, బలమైన గాలులు వీచడం మొదలుపెట్టాయి. పెద్ద తుఫాను రాబోతుందని పక్షులన్నీ భయపడిపోయాయి. బలమైన గాలులకు చెట్లన్నీ బోల్తా పడ్డాయి, లక్షలాది ఆకులు గాలిలో ఎగిరిపోయాయి. నీలి తన అందమైన రెక్కలతో వేగంగా ఎగరడానికి ప్రయత్నించింది, కానీ తుఫాను ధాటికి అది చెట్లపై ఉన్న చాలా రహదారుల మధ్యపడి, ఎక్కడకి వెళ్లాలో తెలియకపోయింది. దాని రెక్కలు కొమ్మలకు చిక్కుకుపోయి, ఎలాంటి ఆశలు లేకుండా వేదనకు లోనైంది. దాని అందమైన రెక్కలు మురికిగా మారి, చిరిగిపోయాయి.

ఆ సమయంలో ధూషి తన తెలివితేటలను ఉపయోగించి, సమీపంలో ఉన్న బలమైన, దట్టమైన పొదల గుహ వద్దకు వెళ్లి తనకు సరైన ఆశ్రయాన్ని నిర్మించుకుంది. అది తుఫానును ముందుగానే ఊహించి, సురక్షితమైన చోటును ఎంచుకుంది. తుఫానంతా ఆగాక, ధూషి తాను దాక్కున్న చోటు సురక్షితంగా ఉందని నిర్ధారించుకుని, బయటకు వచ్చింది. అది చూసిన మిగిలిన జంతువులకు కూడా తన ఆశ్రయాన్ని చూపించగలిగింది.

నీలి తన తప్పును గ్రహించి, తన అందం కష్టకాలంలో తనకు సహాయం చేయలేదని తెలుసుకుంది. అది ధూషి దగ్గరకు వెళ్లి, తన తప్పును ఒప్పుకుంది. “ధూషి, నన్ను క్షమించు. నా అందం గురించి నేను చాలా అహంకరించాను. నన్ను కూడా ఎప్పటికైనా నీలా తెలివిగా, వినయంగా ఉండటం నేర్పిస్తావా?” అని వినయంగా అడిగింది.

ధూషి నవ్వి, “తప్పకుండా నీలి! నేర్చుకోవడానికి ఎప్పుడూ ఆలస్యం కాదు” అంది. ఆ రోజు నుంచి, నీలి తన గర్వాన్ని విడిచిపెట్టి, ధూషి నుండి జీవిత పాఠాలను నేర్చుకుంది. ఇద్దరు పక్షులూ మంచి మిత్రులుగా మారారు, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ సంతోషంగా జీవించారు.

3. కొండపల్లి కుందేలు కథ

Kids moral stories in Telugu: ఒకప్పుడు, సుందరమైన పూల పరిమళాలతో నిండిన ఓ గ్రామం పక్కన, ఎత్తైన కొండలు మరియు దట్టమైన పొదలతో కూడిన ఓ అద్భుతమైన అడవి ఉండేది. ఈ అడవి పులులు, కోతులు, జింకలు, రంగురంగుల పక్షులు, ఇంకా ఎన్నో రకాల జీవజాలాలతో కళకళలాడుతూ ఉండేది. ఆ అడవిలోని జీవులన్నింటిలోకెల్లా చాలా ప్రత్యేకమైనది, చిన్నది అయిన ఓ కుందేలు ఉండేది. దాని పేరు జోజు.

జోజు ఎంతో వేగంగా పరిగెత్తగలిగేది. దాని వేగాన్ని చూసి అడవిలోని జంతువులన్నీ ఆశ్చర్యపోయేవి. అయితే, జోజు ఎప్పుడూ తన గొప్పతనం గురించి మాట్లాడేది కాదు, పైగా ఎవరితోనూ పెద్దగా కలవడానికి ఇష్టపడేది కాదు. ఎందుకంటే అది ఎప్పుడూ తనని తాను తక్కువగా అంచనా వేసుకునేది. తన చిన్నతనం గురించి, తన పరిగెట్టే వేగం తప్ప తనలో మరే గొప్ప గుణం లేదని, కోతులంత చురుకుగా లేనని, పక్షులంత అందంగా లేనని లోలోపల భయపడుతూ, బాధపడుతూ ఉండేది.

ఒకరోజు, అడవిలోకి పెద్దగా, గౌరవంగా కనిపించే ఓ పాండా ప్రవేశించింది. దాని పేరు కూడా పాండానే. ఆ పాండా తన కొండంత ఆకారంతోనే కాకుండా, దానిలో మిగతా జంతువులకు ఎప్పుడూ ధైర్యాన్ని అందించే ఒక వింత అలవాటుతో కూడా ప్రసిద్ధి చెందింది. అది అడవిలోని ప్రతి జీవిలోనూ ఏదో ఒక ప్రత్యేక ప్రతిభ ఉంటుందని నమ్మేది.

“జంతువులారా! మీలో ప్రతి ఒక్కరికీ ఓ ప్రత్యేకమైన, అద్భుతమైన ప్రతిభ ఉంటుంది. దాన్ని గుర్తించి, గౌరవించండి,” పాండా ఒక రోజు అడవిలో ప్రధాన చెట్టు వద్ద ఏర్పాటు చేసిన ఓ సమావేశంలో తన గంభీరమైన గొంతుతో చెప్పింది.

జంతువులందరూ ఆ మాటలను కాసేపు నిశ్శబ్దంగా విన్నాయి. కానీ జోజు మాత్రం తన కొంచెం చిటపటలాడుతున్న హృదయంతో రహస్యంగా నవ్వుతూ ఆలోచించింది, “నా ఈ పరిగెట్టే వేగం అందరిలా పెద్ద ప్రతిభ అనేది ఎలా అవుతుంది? ఇది మామూలు విషయం కదా!”

ఆ సమావేశం ముగిసిన తర్వాత, పాండా ప్రత్యేకంగా జోజును గమనించింది. దానిలోని భయాన్ని, ఆత్మవిశ్వాసం లేమిని పాండా అర్థం చేసుకుంది. అది జోజు దగ్గరకు వెళ్లి, “జోజు, నీకు నేను ఓ ఆసక్తికరమైన పని అప్పగిస్తాను. ఈ అడవిలోని తూర్పు చివరలో, నది పక్కన ఉన్న చెరువు దగ్గరకు వెళ్లు. అక్కడ సారవంతమైన నేల చిప్ప (మట్టి) ఉంటుంది. ఆ మట్టిని నీ ఒడిలో ఎంత త్వరగా ఇక్కడికి తీసుకురాగలవో చూద్దాం. ఈ పని నీ వేగం ఎంత విలువైనదో నిరూపిస్తుంది!” అని చెప్పింది.

జోజు మొదట చాలా భయపడింది. “నేనా? అంత దూరం వెళ్లాలా? ఎందుకు?” అని సందేహించింది. కానీ పాండా తనపై ఉంచిన నమ్మకం, ధైర్యాన్ని నింపిన మాటలు వినాలి అని నిర్ణయించుకుంది. అది తన చిన్న పాదాలతో వేగంగా పరుగెత్తుతూ, గాలిలో ఎగురుతున్నట్లు చెరువు దగ్గరకు వెళ్లింది. అక్కడ సారవంతమైన నేల చిప్పను తన ఒడిలో జాగ్రత్తగా పట్టుకుని, తిరిగి పాండా దగ్గరకు ఎంతో వేగంగా తీసుకువచ్చింది. కేవలం కొన్ని నిమిషాల్లోనే ఆ పనిని పూర్తి చేసింది.

అప్పుడు పాండా చిరునవ్వుతో జోజును పొగిడింది. “చూశావా జోజు! నీ వేగం వల్ల ఈ అడవి పారిశుద్ధ్యం నిమిత్తం ఎంతో మేలు జరిగింది. నీ వేగం కేవలం పరిగెత్తడం కాదు, అది ఒక ప్రత్యేకమైన నైపుణ్యం! నీ వేగంతో, పట్టుదలతో కొందరికంటే మరింత ఏకాగ్రత, లక్ష్యసాధన నేర్పగలవు!” అంది.

జోజు ఆ మాటలు విని ఆశ్చర్యపోయింది. తనలో ఉన్న ప్రతిభను వేరొకరు ఇంత గొప్పగా గుర్తించడం దానికి చాలా సంతోషాన్నిచ్చింది. ఆ రోజు నుంచి జోజు సిగ్గుపడటం మానేసి, అడవిలోని జంతువులమధ్య ధైర్యవంతమైన, స్ఫూర్తినిచ్చే కుందేలుగా మారింది. తన వేగాన్ని అడవికి సేవ చేయడానికి ఉపయోగించింది, ఎన్నోసార్లు ప్రమాదాలను ముందుగానే గుర్తించి జంతువులను కాపాడింది.

4. చిట్టి కోడి కథ | Kids moral stories in Telugu

ఒక చిన్న, పచ్చని పొదలతో నిండిన పల్లెటూరిలో, చిట్టి అనే ఒక అందమైన కోడిపుంజు జీవించేది. చిట్టి చాలా అల్లరి ముద్దుగుండేది, కానీ తన అందం మీద దానికి ఎంతో గర్వం. దానికి తెల్లటి మెరిసే రెక్కలు, పొడవాటి మెడ, తలపై ఎర్రటి కిరీటంలాంటి చుక్క ఉండేది. చిట్టి తన అందం గురించి ఎప్పుడూ గొప్పలు చెప్పుకుంటూ ఉండేది, ఇతర జంతువులను చూసి ప్రతిసారీ తమను తక్కువగా భావించేది. “నా అందం ముందు వీళ్ళంతా ఎంత?” అని మనసులో అనుకునేది.

ఒకరోజు, గ్రామంలోని పెద్ద చెరువు దగ్గర ఎన్నో జంతువులు నీళ్ళు తాగడానికి వచ్చాయి. చిట్టి కూడా తన అందాన్ని ప్రదర్శిస్తూ అక్కడికి హాజరైంది. నీళ్ళు తాగుతూనే చిట్టి తన ఆత్మవిశ్వాసంతో, కొంచెం అహంకారంతో ఒక కోతిని చూసి ఇలా అంది, “చూడు కోతి, నీ వెంటే నేలను సరిచేయడం, ముళ్ళను తొలగించడం నీ పని. నా పని నా అందంతో అందరినీ ఆకర్షించడం. నీ పని తెగ కష్టమైనదని నాకు తెలుసు, కానీ అది చాలా ఆర్థికంగా ఉన్న పనిని.”

కోతి చిట్టి మాటలు విని చిన్నగా నవ్వుకున్నది, కానీ ఎలాంటి మాటలు కూడా చెప్పలేదు. అది తన పనిలో నిమగ్నమైంది. ఒక్కసారి కోతి తన చురుకుదనంతో కొండముచ్చు చెట్టు పైకి ఎక్కి, తియ్యటి పండ్లను తెచ్చి అక్కడున్న జంతువులందరితో పంచింది. చిట్టి ఆ దృశ్యాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయింది, కానీ తన గర్వాన్ని తగ్గించుకోలేదు. “పండ్లే కదా, నా అందం ముందు ఇవన్నీ ఏమాత్రం?” అనుకుంది.

కొన్ని రోజులు గడిచాయి. ఒక రోజు, గ్రామంలో అందరికీ అనుకోని కష్టం వచ్చింది. ఆకాశం నల్లటి మబ్బులతో నిండిపోయింది, గాలులు బలంగా వీచడం ప్రారంభించాయి. వర్షం ఎన్నడూ లేనంత భయంకరంగా కురుస్తుండగా గ్రామం మొత్తం తడిసి ముద్దైంది. చెరువులోని నీరు పొంగిపొర్లడం మొదలుపెట్టింది. చెరువు గట్టు దెబ్బతినముందే దాన్ని వెంటనే మరమ్మతు చేయాలని గ్రామ పెద్దల నుండి జంతువులందరికీ సలహా వచ్చింది.

కోతి, నక్క, జింక, పంది తదితర జంతువులన్నీ ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా చురుగ్గా పని చేయడం ప్రారంభించాయి. అవి కలిసికట్టుగా మట్టిని మోసాయి, రాళ్లను అడ్డుపెట్టాయి, చెరువు గట్టును బలోపేతం చేయడానికి శక్తివంచన లేకుండా శ్రమించాయి. అయితే చిట్టి మాత్రం తన రెక్కలను మంచిగా చూసుకోవడం, చెట్ల క్రింద కూర్చోవడం తప్ప ఏమీ చేయలేదు. “ఇది నా పని కాదు. నా అందమే నన్ను కాపాడుతుంది. ఈ కష్టమైన పనులన్నీ నాకెందుకు?” అని అంది.

వెయ్యి విమర్శలతో, అలసిపోకుండా పని చేసిన జంతువులు చివరకు చెరువు గట్టును విజయవంతంగా దిద్దించగలిగాయి. వారి కృషి వల్ల గ్రామం పెద్ద ప్రమాదం నుండి బయటపడింది. వర్షం ఆగిన తర్వాత గ్రామం మళ్ళీ పునరుజ్జీవనమైంది. అప్పుడు ప్రతి జంతువూ కోతిని, మిగతా జంతువులను పొగిడింది, వారి కృషిని మెచ్చుకుంది. కానీ చిట్టిని ఎవరూ పట్టించుకోలేదు, దాని అందం గురించి ఎవరూ మాట్లాడలేదు.

చిట్టికి అప్పటికి తన తప్పు తెలుసుకొచ్చింది. తన అందం కష్టకాలంలో తనకు ఏమాత్రం సహాయం చేయలేదని, నిజమైన విలువ పనిలో, సహాయంలో ఉందని అర్థమైంది. “సౌందర్యం సరిపోదు. నిజమైన విలువ మన కృషిలో, మనకు ఉన్న పనితీరులో ఉంటుంది. పని చేయగలిగే ప్రతి ఏదైనా గొప్పదే” అని తన మనసులో అంది. ఆ రోజు తర్వాత చిట్టి తన గర్వాన్ని విడిచిపెట్టింది. అది తన పనిలో నైపుణ్యాన్ని మెరుగుపరచడానికి ప్రయత్నం చేయడం ప్రారంభించింది, ఇతరులకు సహాయం చేయడం నేర్చుకుంది.

5. రంగు చేప కథ

Kids moral stories in Telugu: ఎప్పుడో చాలా కాలం క్రితం, ఒక అందమైన, స్వచ్ఛమైన చెరువు ఉండేది. ఆ చెరువు పచ్చని చెట్లతో, రంగురంగుల పువ్వులతో చుట్టూ అందంగా ఉండేది. సూర్యరశ్మి చెరువు నీటిపై పడి మెరిసిపోతూ, చేపలకు ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణాన్ని కల్పించేది. ఈ చెరువులో ఎన్నో రకాల చేపలు సంతోషంగా జీవించేవి – చిన్నవి, పెద్దవి, రంగురంగులవి. అందులో రంగు అనే ఒక చిన్న చేప చాలా ప్రత్యేకం. రంగు చేపకు బిగుతైన నీలం రంగు శరీరం, దానిపై మెరిసే బంగారు చుక్కలు, మరియు కుశలమైన (అందమైన) తోక ఉండేది.

రంగు తన అందం మీద ఎంతో గర్వపడేది. అది తన అందమే గొప్పదని భావించి, ఇతర చిన్న చేపలతో సరదాగా మాట్లాడడం కానీ, కలిసి ఆడుకోవడం కానీ చేయడానికి ఆసక్తి చూపించేది కాదు. “నాకు ఎంత అందం ఉందో చూడండి! మీరు అందర్ని పోలిస్తే నేను చాలా ప్రత్యేకంగా, అందంగా ఉన్నాను,” అని ఇతర చేపలతో అహంకారంగా అడిగేది రంగు. ఇతర చేపలు దాని మాటలు విని బాధపడినా, రంగు మాత్రం పట్టించుకునేది కాదు.

ఒకరోజు, చెరువుకు దగ్గరలోనున్న అడవిలోంచి ఒక పెద్ద, బలిష్టమైన గజరాజం (ఏనుగు) చెరువులోకి ప్రవేశించింది. అది తన దాహాన్ని తీర్చుకోవడానికి వచ్చింది. అయితే, దాని భారీ ఆకారంతో అది చెరువులోని నీటిని ఎంతగానో కుటిలం (కలవరపెట్టింది) చేసింది. అది నీరు తాగిన తర్వాత, చెరువులో నీరు బాగా తగ్గిపోయింది మరియు బురదతో కలుషితమైనది. చెరువులోని అన్ని చేపలు ఆందోళన చెందాయి. నీరు కలుషితం అవ్వడంతో వాటికి సరిగా ఆహారం తినగలగడం కష్టంగా మారింది, ఊపిరి ఆడటం కూడా ఇబ్బందిగా అనిపించింది.

చేపల పెద్దవయస్కుడు, జ్ఞానవంతుడైన పొగిలి చేప, అందరినీ సమావేశపరిచి చెప్పాడు, “మిత్రులారా! మనందరికీ కలిసి పనిచేసే సమయం వచ్చింది. ఈ చెరువు మన ఇల్లు, మనం దీన్ని కాపాడాలి. మనందరం కలిసి చెరువుకు స్వచ్ఛమైన నీరు వచ్చేలా ఒక కొత్త మార్గాన్ని తవ్వాలి.”

పొగిలి చేప మాటలు విన్న ఇతర చేపలన్నీ ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా చురుగ్గా పని చేయడం ప్రారంభించాయి. అవి కలిసికట్టుగా చెరువు అంచున ఉన్న మట్టిని తవ్వుతూ, నదికి వేరే మార్గాన్ని సృష్టించడానికి ప్రయత్నించాయి. పరిశుభ్రమైన నీరు తిరిగి చెరువులోకి వచ్చి చేరేందుకు మార్గం చూపించడానికి అవి శక్తివంచన లేకుండా కృషి చేశాయి. కానీ రంగు చేప మాత్రం పక్కనే ఉండి చూసుకుంటూ, “నేను ఇంత అందంగా ఉన్నప్పుడు ఇలాంటి కష్టమైన, మురికి పనులు చేయడం అవసరమా? నా అందమైన రెక్కలు మురికి అవుతాయి!” అని అంది. అది ఏమాత్రం సహాయం చేయకుండా దూరంగా ఉండిపోయింది.

మరుసటి రోజు, గజరాజం మళ్లీ చెరువులో ప్రవేశించింది. ఈసారి, ఇతర చేపలు కలిసికట్టుగా చేసిన నది మార్గం వల్ల పరిశుభ్రమైన, స్వచ్ఛమైన నీరు కొత్త మార్గం ద్వారా చెరువులోకి పునరాగమమైంది. చెరువులో జీవన శక్తి తిరిగి వచ్చింది, నీరు స్పష్టంగా మారింది, చేపలన్నీ సంతోషంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాయి. రంగు ఈసారి పచ్చి సిగ్గుతో చూసింది, ఎందుకంటే తన అందంతో పాటు తన సమర్ధతలను కూడా నిరూపించుకోలేకపోయింది. దాని అందం దానికి ఏమాత్రం సహాయం చేయలేదు.

తరువాత రంగులో పెద్ద మార్పు చూసారు. అది తన తప్పును గ్రహించింది. తన అందం కష్టకాలంలో తనకు ఉపయోగపడలేదని, నిజమైన విలువ కృషిలో, సహాయంలో ఉందని అర్థమైంది. అది ఇతర చేపలతో కలిసి పనిచేయడం మొదలుపెట్టింది. తన అందాన్ని మాత్రమే కాకుండా, తన పనితనాన్ని, సహాయం చేసే గుణాన్ని కూడా నిరూపించుకుంది. అప్పటినుండి రంగు చేప అందరితో కలిసి సంతోషంగా జీవించింది.

6. బంగారు తెమ్మెన కథ | Kids moral stories in Telugu

ఎప్పుడో చాలా కాలం క్రితం, ఒక విశాలమైన, అందమైన అరణ్యం ఉండేది. ఆ అరణ్యం ఒక పెద్ద, ప్రశాంతమైన నదిని ఆనుకుని ఉండేది. ఆ నది ఒడ్డున, రంగురంగుల పువ్వుల మధ్య, ఒక చిన్న తెమ్మెన (సీతాకోకచిలుక) జీవించేది. ఆ తెమ్మెన పేరు బంగారం. అది పేరుకు తగ్గట్టుగానే మెరిసే నారింజ రంగు రెక్కలతో, తళతళలాడుతూ ఉండేది. సూర్యరశ్మి దాని రెక్కలపై పడినప్పుడు అది నిజంగా బంగారు రంగులో మెరిసిపోయేది. అదే తన ప్రత్యేకతపై చాలా గర్వంగా ఉండేది. బంగారం తన అందమే గొప్పదని భావించి, అరణ్యంలోని మిగతా జంతువుల మీద పెద్దగా మమకారం ఉండేది కాదు, వాటితో కలవడానికి ఇష్టపడేది కాదు.

ఒకరోజు, అరణ్యానికి అనుకోని కష్టం వచ్చింది. ఎక్కడి నుంచో మూడు మెల్లమెల్లగా పొగలు కమ్ముకున్నాయి. ఆ పొగలు ఇక్కడి నుండి అక్కడి నుండి వస్తూ ఉండటంతో, అరణ్యంలోని జంతువులన్నీ భయపడిపోయాయి. “ఇది అడవిలో మంట కాకపోతే ఏమిటి? మనకేం జరుగుతుంది?” అని విలవిలలాడిపోయాయి. ఒక పెద్ద, తెలివైన నెమలిని అడిగాయి. ఐతే, అది కూడా భయంతో ఏమీ చెప్పలేకపోయింది, ఎందుకంటే మంటలు చాలా వేగంగా వ్యాపిస్తున్నాయి.

ఆ పొగలు ముందు ముందు వేడి పెద్ద మంటలుగా మారాయి. ఎండిన ఆకులు, కొమ్మలు క్షణాల్లో మంటలకు ఆహుతయ్యాయి. అప్పుడు జంతువులన్నీ తమ ప్రాణాలను కాపాడుకోవడానికి, అడవిని రక్షించుకోవడానికి కలిసిమెలిసి ఆ మంటలను ఆర్పేందుకు ప్రయత్నించాయి. ఏనుగులు నది నుండి నీటిని తమ తొండాలతో తెచ్చి మంటలపై పోశాయి. కోతులు చెట్ల కొమ్మలను నరికి మంటలు వ్యాపించకుండా అడ్డుకున్నాయి. జింకలు తమ వేగంతో సురక్షితమైన మార్గాలను చూపించాయి.

ఆ సమయంలో బంగారం మాత్రం ఉన్నచోట కదల్లేదు. అది ఒక అందమైన పువ్వుపై వాలి, తన అందమైన రెక్కలను చూసుకుంటూ, “నాకు ఈ మంటల పనిలో పడడం అవసరం లేదు. నా శరీరం తగలిపోతే నా అందం పోతుంది. ఈ కష్టమైన పనులన్నీ నాకెందుకు?” అని అంది. అది కేవలం తన అందం గురించే ఆలోచించింది, మిగతా జంతువుల కష్టం దానికి పట్టలేదు.

మరోవైపు, అరణ్యంలోని జంతువులు తమ పట్టుదలతో, ఐకమత్యంతో నది నీటిని తెచ్చి, చెట్లు నరికి, పొగను ఆరలు పూసేందుకు కష్టపడ్డాయి. వాటి కృషి ఫలించింది. చివరకి మంటల్ని ఆర్పాయి. అరణ్యం కొంతవరకు రక్షించబడింది, కానీ చాలా భాగం కాలిపోయింది.

మంటలు ఆరిన తర్వాత, అరణ్యంలో ఒక నిశ్శబ్దం అలుముకుంది. అప్పుడు బంగారం చుట్టూ చూసింది. అడవిలోని జంతువులన్నీ అలసిపోయి, గాయాలతో ఉన్నప్పటికీ, ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ కనిపించాయి. వాటి ముఖాల్లో సంతృప్తి కనిపించింది. తన అందం దానికి ఏమాత్రం సహాయం చేయలేదని, కానీ మిగతా జంతువుల కృషి అడవిని కాపాడిందని బంగారానికి పెద్దగా సిగ్గొచ్చింది. అందం మాత్రమే కాకుండా, అవసరం ఉన్నప్పుడు సహాయం చేయడం, కలిసికట్టుగా పని చేయడంలోనే నిజమైన విలువ ఉందని అర్థం చేసుకుంది. ఇక ఆ రోజు నుంచి ఆ తెమ్మెన తనే ముందుండి జంతువులకు సహాయం చెయ్యడం మొదలుపెట్టింది, తన అందాన్ని ఇతరులకు సేవ చేయడానికి ఉపయోగించింది.

7. తెగులును తరిమిన వినయ లేత గులాబీ

Kids moral stories in Telugu: ఒక పసుపురంగు పూల పొదలతో నిండిన అందమైన పల్లెటూరిలో ఒక చిన్న గ్రామం ఉండేది. ఆ గ్రామం పచ్చటి పొలాలతో, సువాసనలు వెదజల్లే పింకు గులాబీ తోటలతో ఆకర్షణీయంగా కనిపించేది. ఆ తోటలో ఎన్నో గులాబీలుండేవి – ఎరుపు, తెలుపు, పసుపు రంగుల్లో. కానీ అందులో వినయ అనే ఒక చిన్న గులాబీ చాలా ప్రత్యేకం. అది తన కొమ్మపై ఒక లేత గులాబీ‌గా ఎప్పుడూ ప్రకాశిస్తూ, అందరినీ ఆకర్షిస్తూ ఉండేది.

వినయ తన సౌందర్యంపై ఎంతో గర్వం పెంచుకుంది. “నేను ఇంత అందంగా ఉన్నాను కదా, ఇంకెవరికి నా సహాయం అవసరం ఉంది? నా అందమే నాకు రక్షణ!” అని ఇతర గులాబీలను, తోటలోని ఇతర పువ్వులను చూడకుండానే అనుకుంటుండేది. ఇతర గులాబీలు దానితో మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించినా, వినయ పెద్దగా పట్టించుకునేది కాదు.

ఒక రోజు, ఆ ఊరికి పెద్ద సమస్య వచ్చింది. అందమైన ఆ గులాబీ తోటలో అనుకోకుండా ఒక చెడ్డ తెగులు (వ్యాధి) వచ్చింది. ఆ తెగులు ఒక గులాబి నుంచి ఇంకో గులాబికి వేగంగా పాకుతూ, పువ్వులను వాడిపోయేలా చేసి, తోట అంతటా దుర్గంధాన్ని వ్యాపించింది. ఇది చూసిన తోటవాడు (తోట యజమాని) భయంతో, “అయ్యో! నా తోట మొత్తం నాశనమైపోతుంది!” అని బాధపడి, తన తోటను పూర్తిగా నాశనం చేయాలని, తెగులు వ్యాపించకుండా అన్ని గులాబీలను పీకేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

ఈ విషయం వినయకు విన్న వెంటనే చాలా చింతించింది. “నాకు ఇంత అందం ఉంది, కానీ నా అందం ఈ తెగులు నుండి నన్ను కాపాడలేకపోతోంది. నా ఏమీ ఉపయోగం లేకుండా నా తోటని నాశనం చేస్తారా?” అని బాధపడింది. తన అందం కష్టకాలంలో తనకు సహాయం చేయలేదని దానికి అర్థమైంది.

అదే సమయంలో, లక్ష్మణ్ అనే ఒక తెలివైన యువకుడు ఆ తోట గుండా వెళ్తున్నాడు. అతను వినయ గులాబీ బాధను గమనించి, దాని దగ్గరకు వచ్చి అన్నాడు, “వినయ, నీ అందంతో పాటు నీలో తప్పనిసరిగా ధైర్యం ఉండాలి. నీవు ప్రతి గులాబీకి సహాయం చేస్తావా? అయితే, నేను తెచ్చే మందును నీవు నీ రెక్కల ద్వారా ఇతర గులాబీలకు బాగా పనికి వచ్చేలా పాకించగా చూడగలుగుతారు! నీవు ధైర్యంగా ఉంటే, ఈ తోటను కాపాడవచ్చు.”

వినయ లక్ష్మణ్ మాటలు విని తన విషయం మరింతగా ఆలోచించి, “అవును, నేను ప్రయత్నిస్తాను! నా అందం మాత్రమే కాదు, నా ధైర్యం కూడా ముఖ్యమని నిరూపిస్తాను” అని దృఢంగా నిర్ణయించుకుంది. వినయ తన అభिज్ఞలోని (అహంకారంలోని) పరిమితుల్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తూ, లక్ష్మణ్ తెచ్చిన తెగులు నివారణ ఔషధం (పసుపు నైలాన్‌ను) తన రెక్కల ద్వారా ఇతర గులాబీలకు పాకించుకుంది. అది ఒక గులాబీ నుండి మరొక గులాబీకి, ఒక కొమ్మ నుండి మరొక కొమ్మకు వెళ్లి, మందును జాగ్రత్తగా చేరవేసింది.

వినయ చేసిన ఈ ధైర్యమైన పని వల్ల, మందు తోటలోని ప్రతి గులాబీకి చేరింది. క్రమంగా తెగులు తగ్గడం మొదలైంది. కొన్ని రోజుల్లోనే తోటలోని గులాబీలన్నీ మళ్ళీ ఆరోగ్యంగా, అందంగా వికసించాయి. తోటవాడు చాలా సంతోషించాడు.

అందరూ కలిసికట్టుగా, వినయ నాయకత్వాన్ని (లేదా వినయ ధైర్యాన్ని) ఎదుర్కొన్నారని సంతోషించారు. వినయ తన అందం కంటే తన ధైర్యం, ఇతరులకు సహాయం చేసే తత్వమే నిజమైన గొప్పతనమని తెలుసుకుంది. ఆ రోజు తర్వాత వినయ తన గర్వాన్ని విడిచిపెట్టి, అందరితో కలిసిమెలిసి జీవించింది, అవసరం ఉన్నప్పుడు సహాయం చేయడానికి ఎప్పుడూ ముందుండేది.

8. తెలివైన పిల్లిగాడి విజయం | Kids moral stories in Telugu

చాలా సుదూరంలో ఉన్న ఒక అందమైన అరణ్యంలో అన్ని రకాల జంతువులు కలిసి ఆనందంగా జీవించేవి. ఆ అరణ్యం పచ్చని చెట్లతో, స్వచ్ఛమైన నీటి ప్రవాహాలతో, రకరకాల పువ్వులతో నిండి ఉండేది. ఆ అరణ్యంలో ఒక్కే ఒక్క పిల్లి ఉండేది, దానిపేరు చిక్కు. చిక్కు చిన్నదిగా, చాలా తెలివివంతంగా ఉండేది, కానీ చాలా బిడియంగానూ ఉండేది. అది ఎప్పుడూ ఇతర జంతువుల మధ్యకు వెళ్ళాలంటే భయపడేది, తనను ఎవరూ పట్టించుకోరని, తన మాటలు ఎవరూ వినరని అనుకునేది. అందుకే అది ఎక్కువగా ఒంటరిగా ఉండేది.

ఒక రోజు, ఆ అరణ్యం మీద అనుకోకుండా దట్టమైన పొగమంచు కమ్ముకుంది. ఎటు చూసినా పొగమంచు మాత్రమే. చెట్లు, దారులు, నదులు… ఏమీ కనిపించలేదు. జంతువులు తమ గూళ్ళకు వెళ్ళలేక, ఎక్కడికో తప్పిపోయాయి. ఒకదానికొకటి దారి తెలియక, ఎవరికి వాళ్ళు భయంతో ఒకచోట కూర్చున్నారు. పెద్ద ఎలుగుబంట్లు కూడా దారి తప్పిపోయి, ఏం చేయాలో తెలియక తలలు పట్టుకున్నాయి.

ఆ సమయానికి బంగిలు అనే ఒక పెద్ద ఆడ ఎలుక వచ్చి, “మిత్రులారా! మనం ఇలా భయపడి కూర్చుంటే లాభం లేదు. ఈ పొగమంచులో దారి కనుక్కోవడం ఎలా? ఏం చేయాలో ఎవరికి తోచటం లేదు. ఈ సమస్య నుంచి బయటపడటానికి ఎవరికైనా ఏమైనా ఆలోచనలున్నాయా?” అని ఆందోళనగా అడిగింది.

అందరూ నిశ్శబ్దంగా ఉండగా, ఎవరూ ముందుకు రాకపోవడంతో, చిక్కు తన బిడియాన్ని పక్కన పెట్టి, తన విజ్ఞానంతో ఒక ఆలోచనతో ముందుకు వచ్చింది. అది నెమ్మదిగా, కానీ స్పష్టంగా అన్నది, “మన అరణ్యానికి నడుమ చాలా పెద్ద, బలమైన, మద్దతుగల చెట్టు ఉంది. ఆ చెట్టు చాలా ఎత్తుగా ఉంటుంది. మనం ఆ చెట్టుకు దారిని కనుక్కునే విధంగా, చిన్న రాళ్లతో, చెట్ల కొమ్మలతో కొన్ని సూచనలు ఏర్పాటు చెయ్యగలము. ఆ మార్గాన్ని అనుసరించి మనం ఆ పెద్ద చెట్టు దగ్గరకు చేరుకోవచ్చు. అక్కడి నుండి దారి సులభంగా కనుక్కోవచ్చు.”

అన్ని జంతువులు చిక్కు చిన్నదిగా ఉన్నప్పటికీ, దాని ఆలోచనను వినగానే చప్పట్లతో ఆమోదించాయి. “అద్భుతమైన ఆలోచన చిక్కు!” అని పొగిడాయి.

చిక్కు వెంటనే ఒక్కొక్క జంతువుతో కలిసి పని చేసి, దారులను కనుక్కోవడం మొదలుపెట్టింది. అది తన తెలివితేటలతో, పదునైన దృష్టితో చిన్న రాళ్ళు, విరిగిన చెట్ల కొమ్మలను ఉపయోగించి దారిని గుర్తించేలా చేసింది. జింకలు వేగంగా పరుగెత్తుతూ కొమ్మలను మోసాయి, కోతులు చెట్లపై నుండి మార్గాన్ని సూచించాయి, ఎలుగుబంట్లు పెద్ద రాళ్లను కదిపాయి. అన్నీ జంతువులు చిక్కు చూపిన తెలివితేటలతో చక్కగా ఆ దారిని అనుసరించాయి. నెమ్మదిగా, జాగ్రత్తగా అవి దట్టమైన పొగమంచులో నుండి బయటపడి, సురక్షితంగా పెద్ద చెట్టు దగ్గరకు చేరుకున్నాయి.

అణువణువునా చిక్కు తన తెలివితేటలను ఉపయోగించి అడవిలోని జంతువులన్నింటినీ కాపాడిందంటే కాదు, అదే తన చరిత్రలో పెద్ద విజయంగా నిలిచి పోయింది. చిక్కు తన బిడియాన్ని వదిలిపెట్టి, తనలోని తెలివిని ఉపయోగించినందుకు చాలా సంతోషించింది.

ఇప్పటి నుంచి, ఆ అరణ్యంలోని జంతువులందరూ చిక్కును గౌరవించారు, దానిని తమలో ఒక ముఖ్య సభ్యులుగా భావించారు. చిక్కు కూడా ఇతరులతో కలిసిపోయి, స్నేహితులతో సరదాలలో భాగం అయింది. అది తన తెలివిని ఎప్పుడూ మంచి పనులకు ఉపయోగించింది.

9. ప్రేమపూర్వక ఎలుకపిల్లల కథ

Kids moral stories in Telugu: ఒక పెద్ద పచ్చటి పొలానికి మధ్యలో, విశాలమైన ఆకాశం కింద, ఒక పెద్ద కప్పు చెట్టు కింద ఒక చిన్న ఎలుక కుటుంబం సంతోషంగా నివసించేది. ఆ కుటుంబంలో ఇద్దరు చిన్న ఎలుక పిల్లలు ఉండేవారు, వారి పేర్లు మను మరియు మినీ. మను చాలా చురుకైనవాడు, ఎల్లప్పుడూ ఆడుకుంటూ, పరుగులు తీస్తూ, ఉత్సాహంగా ఉండేవాడు. మినీ మాత్రం మనుకు పూర్తి భిన్నంగా ఉండేది. అది నెమ్మదిగా, మరింత పట్టుదలతో ఉండేది, ఏ పనికైనా తొందరపడకుండా, సమయం తీసుకుని జాగ్రత్తగా చేయడం దానిష్టం.

ఒక రోజు, ఎలుకమ్మ అంటే వాళ్ళ అమ్మ, తన పిల్లలను పిలిచి, “నా ముద్దుల పిల్లలారా! మన కొట్టెల్లో (నిల్వ చేసుకునే చోటు) ఆహారం తగ్గిపోతోంది. శీతాకాలం వస్తోంది కాబట్టి, వేడుక కోసం పొలంలో ఉన్న గోధుమ గింజల్ని తెచ్చి మన కొట్టెల్లో నిల్వ పెట్టాలి,” అని చెప్పింది. “నేను వెదురు ఎరుకలు (వెదురు నారలు) తెచ్చి గింజలతో సంచులు తయారు చేస్తాను. మీరు గింజలు తెచ్చే పనిని చూడండి,” అని రమ్మంది.

మను ఉత్సాహంగా అన్నాడు, “ముద్దులమ్మా, నువ్వు చూస్తూ ఉండు! నేను తొందరగా వెళ్ళి, క్షణాల్లో గోధుమ గింజలు తీసుకుని వచ్చేస్తా!” అని ఉరకలు వేయడానికి సిద్ధమయ్యాడు. ఠక్కున మినీ లేచి, “నేను కూడా సహాయం చేస్తాను. నెమ్మదిగా, జాగ్రత్తగా చూసుకుంటూ వెళ్దాం,” అని చెప్పింది. కానీ మను తన దారిలో మొరిగాడు (ఆగ్రహంగా అన్నాడు), “నీలా నెమ్మదిగా వెళ్ళడం నాకు ఇష్టం లేదు. నేను త్వరగా పనిచేసి మా అమ్మను సంతోషపెడతాను. నువ్వు నెమ్మదిగా రా!” అని చెప్పి, మినీ మాట వినకుండా వేగంగా పొలం వైపు దూసుకెళ్లాడు.

మను పొలంకు వెళ్ళి గోధుమ గింజల కోసం పరుగులు పెట్టాడు. అతని ఆటపని మనోగతంతో (ఆటలాగా), గింజలు ఇక్కడక్కడే చల్లి పెట్టాడు. ఏవి పండిన గింజలో, ఏవి పండనివో చూసుకోకుండా, ఎలా సముదాయంగా (క్రమబద్ధంగా) నిల్వ చేయాలో తెలియక, ఎటు చేత్తో వేయాలో అర్ధం కాకుండా అతను అయోమయంలో పడిపోయాడు. తొందరపాటు వల్ల చాలా గింజలు నేలపాలయ్యాయి.

మినీ అయితే, అడుగుల పద్ధతిగా, నిదానంగా పనిచేసింది. అది ప్రతీ గోధుమ గింజను జాగ్రత్తగా గమనించి, పండిన వాటిని మాత్రమే తన సంచిలో పెట్టేది. సంచి నింపుతున్నప్పుడు కూడా, తగ్గిపోతున్న సాయంత్రపు వెలుతురు, చల్లగా వస్తున్న గాలి, మరియు పొలంలోని ఇతర జంతువులను గమనిస్తూ దారిలో ఎలాంటి ప్రమాదాలు ఉన్నాయో చూసుకుంది. దాని పట్టుదల, శ్రద్ధ వల్ల సంచి నిండుగా మారింది.

రాత్రి అయ్యేటప్పటికి, మను చేతిలో సరిగా నింపని, చెల్లాచెదురుగా ఉన్న కొన్ని గోధుమ గింజలు మాత్రమే ఉన్నాయి. అతను తొందరపాటు వల్ల చాలా గింజలను పోగొట్టుకున్నాడు. కానీ మినీ తన సహనం, పట్టుదలతో బాగా పెద్ద సంచి నిండా నాణ్యమైన గోధుమ గింజలను నింపింది. “అమ్మా! నేను నీకు అన్నీ తెచ్చాను,” అని మినీ ఆనందంతో తన నిండు సంచిని చూపించింది. మను మాత్రం తలదించుకొని, “అమ్మా, త్వరగా చేయాలనే ప్రయత్నంలో నేను సరిగా చేసుకోలేకపోయాను. చాలా గింజలు పోగొట్టుకున్నాను,” అని విచారంగా అన్నాడు.

ఎలుకమ్మ చిరునవ్వు చేసింది. మనును ఓదార్చి, మినీని మెచ్చుకుంది. “నా ముద్దుల పిల్లలారా! ప్రతి పనినీ శ్రద్ధగా, ఆలోచనతో, సహనంతో చేస్తెనే సఫలం అవుతారు. తొందరపాటు వల్ల లాభం కంటే నష్టమే ఎక్కువ,” అని ప్రేమగా చెప్పింది. అప్పటినుండి మను కూడా మినీ నుండి పాఠం నేర్చుకుని, పట్టుదలతో, ఆలోచనలతో పని చేయడం నేర్చుకున్నాడు. వారిద్దరూ కలిసికట్టుగా, శ్రద్ధగా పని చేస్తూ సంతోషంగా జీవించారు.

10. ఓడిన సింహం పాఠం | Kids moral stories in Telugu

ఒకప్పుడు, దట్టమైన, భారీ అరణ్యంలో విక్రమ్ అనే ఒక గొప్ప సింహం జీవించేది. అది చాలా బలంగా, శక్తివంతంగా ఉండి, తన గంభీరమైన గర్జనతో అరణ్యాన్ని పాలించేది. విక్రమ్ తన అపారమైన బలం మీద చాలా గర్వంగా ఉండేది. తన జీవితంలో ప్రతి పోటీలో, ప్రతి పోరాటంలో గెలవాలని, ఎప్పుడూ ఓడిపోకూడదని అనుకునేది. దాని అహంకారం ఎంతగా పెరిగిందంటే, తన బలం ముందు తెలివి, యుక్తి ఏమాత్రం పనికిరావని నమ్మేది.

ఒక రోజు, విల్సన్ అనే ఒక తెలివైన నక్క విక్రమ్ దగ్గరకు వెళ్లి, “మహాసింహమా! మీరు అరణ్యానికే రాజు, మీ బలం అపారమైనది. కానీ మీరు కేవలం బలాన్ని మాత్రమే కాదు, తీక్షణమైన తెలివితేటలు రుజువు చేసుకోవడం కూడా చాలా ముఖ్యం,” అని వినయంగా, కానీ ఠకిమానంగా (యుక్తిగా) చెప్పింది.

ఒక్క క్షణం సింహం ఆలోచించింది. తన తెలివిని ప్రశ్నించినందుకు కోపం వచ్చినా, తన గొప్పతనాన్ని నిరూపించుకోవాలని అనుకుంది. “సమంజసం, నక్కా. ఎవరైనా సరైన పోటీ తీసుకురా, నేను వారి ముందుకు నా బలంతో మాత్రమే కాకుండా తెలివితో కూడా గెలుస్తాను,” అని అహంకారంగా నోటికొచ్చినట్టు అన్నది.

విల్సన్ సింహం మాటలు విని చిన్నగా నవ్వుతూ, “సరే, నేను ఖచ్చితంగా మీకు ఒక అద్భుతమైన పోటీని కనిపెడతాను,” అని సవాల్ విసిరి వెళ్లిపోయింది. అడవిలోని జంతువులన్నీ ఆ పోటీ గురించి వినగానే ఆశ్చర్యపోయాయి. సింహాన్ని ఓడించడం ఎవరికీ సాధ్యం కాదని అందరూ అనుకున్నారు.

మరుసటి ఉదయం, అడవిలో నక్కలు, కుందేళ్లు, దుప్పులు, జింకలు ఇలా అన్ని జంతువులు కొంచెం విచిత్రంగా ఒకచోట కలిశాయి. “ఇప్పటి వరకూ ఈ విక్రమ్ సింహం తన బలంతో గెలుస్తూనే ఉంది. కానీ ఈసారి మనం తెలివితేటల పోటీ పెడదాం. ఈ ఫలాల గుట్టలో ఒక వినూత్నమైన తెలివితేటల పోటీ జరపవచ్చు,” అని ఒక కుందేలు సూచించింది. నక్క విల్సన్ ఈ ఆలోచనకు మద్దతు ఇచ్చింది.

తదుపరి రోజున, సింహం విక్రమ్, “సమయం ఏదైనా నేను నే చెప్పినట్టే చేస్తాను,” అని కీలకంగా పట్టణానికి సమీపంలోని గుట్టపై తలపెట్టింది. పోటీ చాలా సులభంగా ఉన్నట్లు కనిపించేది. విల్సన్ నక్క ముందుకు వచ్చి, “పోటీ ఇది: ఈ గుట్ట చివరి వరకు ముందుగా చేరినవాడు విజేత. అయితే, ఒక నియమం ఉంది. గుట్టపైకి వెళ్ళేటప్పుడు, మీరు మీ బలాన్ని మాత్రమే కాదు, తెలివిని కూడా ఉపయోగించాలి. గుట్టపై అక్కడక్కడా కొన్ని పెద్ద రాళ్ళు, పదునైన ముళ్ళు ఉన్నాయి. వాటిని దాటడానికి కేవలం వేగం సరిపోదు,” అని ప్రకటించింది.

పోటీ ప్రారంభమైంది. సింహం విక్రమ్ తన పెద్ద, బలమైన కాళ్లతో గట్టిగా పరుగెత్తింది. దాని వేగం, బలం చూసి జంతువులన్నీ ఆశ్చర్యపోయాయి. అయితే, గుట్టపై అక్కడక్కడా ఉన్న పెద్ద రాళ్ళు, పదునైన ముళ్ళు సింహానికి అడ్డు తగిలాయి. సింహం తన బలం మీద ఆధారపడి, వాటిని దాటడానికి ప్రయత్నించింది, కానీ దాని పాదాలకు గాయాలయ్యాయి, దాని వేగం తగ్గింది. గుట్ట ఎందుకో తక్కువ ఎక్కువగా విరిగిపోతుంటే, సింహం ముందుకు వెళ్లలేక ఇబ్బంది పడింది.

మరోవైపు, కుందేలు, నక్క, జింక వంటి చిన్న జంతువులు నెమ్మదిగా, కానీ ఆలోచనగా ప్లాన్ చేశాయి. అవి రాళ్లను దాటడానికి చిన్న దారులను ఎంచుకున్నాయి, ముళ్ళను తప్పించుకోవడానికి పక్కనుండి వెళ్ళాయి. ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకుంటూ, మార్గాన్ని సులభతరం చేసుకున్నాయి. వారి తెలివి, యుక్తి, మరియు ఐకమత్యం వల్ల, సింహం కంటే ముందుగా గుట్ట చివరికి చేరుకున్నాయి.

సింహం విక్రమ్ గుట్ట చివరికి చేరుకునేసరికి, మిగతా జంతువులన్నీ అక్కడ సంతోషంగా నిలబడి ఉన్నాయి. విక్రమ్ తన ఓటమిని నమ్మలేకపోయింది. తన బలం ఉన్నప్పటికీ, తెలివిని ఉపయోగించకపోవడం వల్ల ఓడిపోయానని దానికి అర్థమైంది. అది తలదించుకొని, “నా బలం మాత్రమే కాదు, తెలివి కూడా ముఖ్యమని ఈ రోజు నాకు పాఠం లభించింది,” అని ఒప్పుకుంది. “మనమందరం కలిసి పనిచేస్తే, ఏ సమస్యలనైనా పరిష్కరించవచ్చని కూడా నేర్చుకున్నాను.”

ఆ రోజు నుంచి విక్రమ్ సింహం తన అహంకారాన్ని వదిలిపెట్టింది. అది తన బలాన్ని తెలివితో కలిపి ఉపయోగించడం నేర్చుకుంది, అడవిలోని జంతువులతో కలిసిమెలిసి జీవించింది. అప్పటినుండి అరణ్యం మరింత సంతోషంగా, సురక్షితంగా మారింది.

ముగింపు

ఈ 10 నీతి కథల సేకరణ ద్వారా, పిల్లలు వినోదాన్ని పొందడమే కాకుండా, జీవితానికి అవసరమైన అనేక ముఖ్యమైన పాఠాలను నేర్చుకుంటారని మేము ఆశిస్తున్నాము. స్నేహం, ధైర్యం, పట్టుదల, వినయం మరియు ఆత్మవిశ్వాసం వంటి గుణాలు వారిని మంచి వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దడానికి సహాయపడతాయి. తల్లిదండ్రులు మరియు ఉపాధ్యాయులుగా, ఈ కథలు మీ పిల్లలతో విలువైన సంభాషణలను ప్రారంభించడానికి, వారిలో నైతిక స్పృహను పెంపొందించడానికి ఒక గొప్ప అవకాశాన్ని అందిస్తాయి.

కథలు కేవలం వినోదం కోసం మాత్రమే కాదు, అవి జ్ఞానాన్ని, వివేకాన్ని అందించే శక్తివంతమైన సాధనాలు. ఈ కథలను మీ పిల్లలతో పంచుకోండి, వారితో కలిసి చర్చించండి మరియు వారిలో మంచి విలువలను పెంపొందించండి. భవిష్యత్తు తరాలకు మంచి మార్గాన్ని చూపించే బాధ్యత మనందరిపై ఉంది. ఈ కథలు ఆ దిశగా ఒక చిన్న అడుగు అని మేము విశ్వసిస్తున్నాము.

మరిన్ని స్ఫూర్తిదాయకమైన కథలు మరియు విద్యాపరమైన వనరుల కోసం మా వెబ్‌సైట్‌ను సందర్శిస్తూ ఉండండి.